De Pin-Up Club was het eerste erotische magazine op de nederlandse televisie. In oktober 1987 begon Veronica met het maandelijks uitzenden van de Pin-Up Club. Programma werd geproduceerd door Jef Rademakers.
Niemand keek naar het programma, zei men, de kijkcijfers lieten echter een ander beeld zien. In het eerste seizoen keken iedere maand ruim 3 miljoen nederlanders naar de uitzendingen van de Pin-Up Club. Naar schatting keken in België ook ook nog een kleine miljoen mensen.
Vanaf najaar 1989 bracht Veronica het programma wekelijks op de buis.
Uitzendingen Seizoen 1987-1988:
* 19871014 (in collectie)
* 19871125 (in collectie)
* 19871223 (in collectie)
* 19880120 (in collectie)
* 19880217 (in collectie)
* 19880316 (in collectie)
Uitzendingen Seizoen 1988-1989:
* 19880924 - Pyjama Party Live vanuit Heerlen (in collectie)
* 19881019 (25 minuten in collectie)
* 19881116
* 19881214 (in collectie)
* 19890111 (23 minuten in collectie)
* 19890208
* 19890308
* 19890405 (in collectie)
* 19890607
* 19890705
* 19890809
* 19890830 (in collectie)
* 19890927 (in collectie)
Uitzendingen Seizoen 1989-1990:
* 19891122
* 19891125
* 19891202
* 18891209
* 19891216
* 19891223
* 19891230
* 1990...
* ...
* 19900808 (in collectie)
* ...
* 19900822 (in collectie)
* 19900829 (in collectie)
* 19900905 (in collectie)
maandag 23 maart 2020
Satire en striptease in De Nachtshow
We schrijven 1986. De VARA brengt ‘De Nachtshow’ op de buis, een satirische show met striptease, cabaret en muziek. De kijkcijfers vielen tegen, maar het baarde wel veel opzien.
'De Nachtshow' was voor veel artiesten een sprong naar het grotere televisiewerk. Jack Spijkerman maakte voor het eerst zijn entree op televisie. Let op de persiflage op het AVRO-programma ‘Opsporing verzocht’ met Jack Spijkerman als Will Simon en Bavo Galama als
politiecommissaris!
Voor Adelheid Roosen en Karin Bloemen was 'De Nachtshow' het begin van een jarenlange samenwerking. Samen maakten ze nog een aantal (cabaret)programma's voor de VARA voordat ze zich allebei meer op het theater gingen richten.
‘De Nachtshow’ kreeg in 1987 een vervolg met de satirische programma’s ‘De Nacht’ (o.a. met Karin Bloemen) en 'Ravotta Bizarra' (concept, tekst, spel i.s.m. Jack Spijkerman, Bavo Galema en Titus Tiel Groenestege) in 1988.
En tot slot een onverwacht detail: 'De Nachtshow' was naar een idee van Erwin Olaf en Hans Kemna!
Vara's nachtshow
We schrijven 1986. De VARA brengt ‘De Nachtshow’ op de buis, een satirische show met striptease, cabaret en muziek. De kijkcijfers vielen tegen, maar het baarde wel veel opzien.
'De Nachtshow' was voor veel artiesten een sprong naar het grotere televisiewerk. Jack Spijkerman maakte voor het eerst zijn entree op televisie. Let op de persiflage op het AVRO-programma ‘Opsporing verzocht’ met Jack Spijkerman als Will Simon en Bavo Galama als
politiecommissaris!
Voor Adelheid Roosen en Karin Bloemen was 'De Nachtshow' het begin van een jarenlange samenwerking. Samen maakten ze nog een aantal (cabaret)programma's voor de VARA voordat ze zich allebei meer op het theater gingen richten.
‘De Nachtshow’ kreeg in 1987 een vervolg met de satirische programma’s ‘De Nacht’ (o.a. met Karin Bloemen) en 'Ravotta Bizarra' (concept, tekst, spel i.s.m. Jack Spijkerman, Bavo Galema en Titus Tiel Groenestege) in 1988.
En tot slot een onverwacht detail: 'De Nachtshow' was naar een idee van Erwin Olaf en Hans Kemna!
Vara's nachtshow
maandag 9 maart 2020
De meeste lol heb ik gehad met een Italiaanse zangeres, die in Rome en omgeving beroemd was omdat ze seksueel zong. Helaas was het ook vals, maar dat componeerde ze door te strakke kledij en een push up BH waar je een vrouw van tachtig nog sexy mee kunt maken. We hadden elkaar ’s middags even gesproken en op de een of andere manier klikte het niet tussen ons en dat liet ze ’s avonds tijdens de uitzending goed merken. Alvorens zij zou optreden had ik aan het begin van de show een interview met haar aan de bar van de disco. De planning was dat ze dan aan het eind van de uitzending als klapper twee liedjes zou zingen.
Het interview ging ongeveer als volgt:
Will: Leuk dat je hier bent. Ik hoorde dat je vanmiddag in Amsterdam hebt gewinkeld. Was het leuk?
Seniora Borst: Si.
Will: Ze zegt dat het gezellig was in Amsterdam en dat ze een heleboel leuke dingen heeft gekocht. Vooral de winkels in de PC waren super.
Dus je vindt Nederland wel wat?
Seniora Borst: Si.
Will: Mijn Italiaans is niet zo goed, maar ik begrijp dat ze Nederland een mooi land vindt en dat de mensen hier zo aardig zijn. Wat ga je vanavond voor ons zingen?
Seniora Borst: Si
Will: Dat is nou leuk! Zij zal straks twee werkjes ten gehore brengen waar ze in Italië geen hits mee heeft gehad, maar haar platen liggen vanaf maandag in de winkel en ze hoopt dat u, als ze straks heeft opgetreden, de liedjes gaat kopen.
Toen het interview was afgelopen, liep de Italiaanse diva boos weg en wilde meteen vertrekken, richting Amsterdam. Niks optreden. Arrivederci…
Dankzij een vriendje van me die mij vaak reed als ik ergens moest optreden, is ze toch gebleven en heeft ze ook nog gezongen.
Ik ben er nooit achter gekomen wat er precies is gebeurd in haar kleedkamer, maar ik reed ‘s nachts naar huis en mijn vriend lag met een smile op zijn gezicht op de achterbank van mijn auto te slapen.
Rij en pyjama voorzichtig,denk aan mij.
Het interview ging ongeveer als volgt:
Will: Leuk dat je hier bent. Ik hoorde dat je vanmiddag in Amsterdam hebt gewinkeld. Was het leuk?
Seniora Borst: Si.
Will: Ze zegt dat het gezellig was in Amsterdam en dat ze een heleboel leuke dingen heeft gekocht. Vooral de winkels in de PC waren super.
Dus je vindt Nederland wel wat?
Seniora Borst: Si.
Will: Mijn Italiaans is niet zo goed, maar ik begrijp dat ze Nederland een mooi land vindt en dat de mensen hier zo aardig zijn. Wat ga je vanavond voor ons zingen?
Seniora Borst: Si
Will: Dat is nou leuk! Zij zal straks twee werkjes ten gehore brengen waar ze in Italië geen hits mee heeft gehad, maar haar platen liggen vanaf maandag in de winkel en ze hoopt dat u, als ze straks heeft opgetreden, de liedjes gaat kopen.
Toen het interview was afgelopen, liep de Italiaanse diva boos weg en wilde meteen vertrekken, richting Amsterdam. Niks optreden. Arrivederci…
Dankzij een vriendje van me die mij vaak reed als ik ergens moest optreden, is ze toch gebleven en heeft ze ook nog gezongen.
Ik ben er nooit achter gekomen wat er precies is gebeurd in haar kleedkamer, maar ik reed ‘s nachts naar huis en mijn vriend lag met een smile op zijn gezicht op de achterbank van mijn auto te slapen.
Rij en pyjama voorzichtig,denk aan mij.
Will Wil Wel
Will Wil Wel - Ome Bull
Ik werd net door een aardige dame van een krant gebeld die me vroeg of ik al wist dat Ome Bull was overleden. Nee dus, maar ik schrok niet echt want als je eenmaal honderd jaar oud bent heb je niet zoveel dagen meer te verteren . De laatste keer dat ik Ome Bull zag en sprak, was tijdens de Veronica-mensen van -het schip reünie een paar maanden geleden. Ome Bull kreeg een onderscheiding van ons en een neut, maar niet meer dan een, riep zijn lieve begeleidster die hem naar het feest had gereden.
Terwijl ik zag hoe Ome Bull zijn glaasje naar binnen werkte, moest ik denken aan de vele keren dat ik hem ontmoette en hij vanwege zijn zeer slechte ogen een vinger in het jeneverglaasje stak om te controleren of het eb dan wel vloed in het glas was, als je vroeg of hij nog een borrel wilde. De aardige dame van de krant vroeg hoe Ome Bull was als baas.
-Geen idee-antwoordde ik.
-Maar hij was toch uw baas toen u bij Veronica werkte ….
-Klopt ,maar ik heb nooit het idee gehad dat Ome Bull mijn baas was.
Hij zal wel eens wat geregeld hebben als we iets niet goed deden, maar daar heb ik eigenlijk nooit wat van gemerkt.-
-Iemand die achter de schermen aanwezig was.?_
-Ik denk het wel…….Voor de schermen hebben we in ieder geval enorm veel lol met hem gehad..-
-Kunt u daar een voorbeeld van geven ?-
-Eh…….eh… dat schiet me even niet zo gauw te binnen. Als je dagelijks met iemand te maken hebt die aardig is, veel lacht en niet van zeuren houdt, leuke feestjes geeft, de hele club regelmatig thuis uitnodigt……Ja, dan heb je lol met hem gehad.-
-Ik begrijp het..Maar misschien een leuke anekdote.
Even nadenken ……dit is wel een aardige …tijdens een congres in Cannes besloten een paar jongens ’s avonds nog even flink door te halen in een chique nachtclub.
We namen een taxi omdat we weg niet wisten en toen we na een paar minuten bij de club aankwamen kroop Ome Bull uit de achterbak en riep -Ik kon niet slapen dus ik dacht dan rij ik maar mee.-
-En toen ?-
-Ja gewoon lol dus tot vroeg in de morgen.-
-Hoe zat dat eigenlijk met die bom?- vroeg de journaliste na een korte pauze.
-Hoe het precies zat weet ik niet want er doen een paar verschillende verhalen de ronde- antwoordde ik.
-Maar ik weet wel dat Ome Bull zei dat hij de verantwoordelijke man was en daar behoorlijk voor heeft moeten boeten.-
-Bent u wel eens bij hem geweest in de gevangenis?-
-Natuurlijk. We hebben er zelfs een drive -in show gehouden .’Flessen jenever verstopt in de loudspeaker boxen en via een theepot in de kopjes…-
-En toen Ome Bull terugkwam bij Veronica na de gevangenis .-
-Niks aan de hand .Toespraak van hem, sorry jongens en aan de slag.-
-U zei net dat Ome Bull slecht kon zien .-
-Klopt, maar daar trok hij zich niet zo veel van aan.
Hij reed op zeer hoge leeftijd nog altijd op zijn fiets langs de dijk in Loosdrecht en
had een lange stang met een vlaggetje op zijn voertuig laten monteren zodat het andere verkeer hem kon zien. Ome Bull was een sportief mannetje. Helemaal maf van schaatsen. Ik geloof dat hij zelfs de Elfstedentocht een keer heeft gereden.
En schapen, daar was hij ook gek op. Toen hij nog in Loosdrecht op zijn grote boerderij woonde was ie constant met die beesten bezig.
-En toen Veronica een omroep werd?-
Toen was het afgelopen voor Ome Bull. Na het schip hield Veronica voor hem op.
Hij deed nog wat in zaken en raakte potje los toen hij zich heeft laten bedonderen door een gladde jonge en een verkeerde marmermijn.
Hij moest zijn grote huis in Loosdrecht verkopen en woonde de laatste jaren in een bescheiden houten huisje.-
-Wat zielig….-
–Dat viel wel mee want hij bleef gewoon vrolijk doorgaan met van alles en nog wat.
Ome Bull had geen tijd en zin om zielig te zijn .Hij stapte liever op de fiets.-
Rij en honderd voorzichtig, denk aan mij Will
Feb 23, 2010 | Will Wil Wel, column | Comments Off
Will Wil Wel: nadat het afgelopen was met Veronica
De eerste paar weken nadat het was afgelopen met Veronica en we snikkend de zendkristal er uit hadden getrokken, stond bij mij de telefoon niet stil! Foto’s voor de bladen, interviewtjes, praatje voor de radio en af en toe een mijnheer van een omroep die wilde weten of er belangstelling was iets te doen voor zijn clubje. Ik moest er even niet aan denken, want we hadden de laatste maanden van ons bestaan te veel meegemaakt met de heren van de omroep, de vakbonden en de schijnheilige voorstellen die vooral uit de links georiënteerde hoek kwamen.
Ik ging uitgebreid op vakantie, werkte een paar beurzen af, schreef wat liedjes waaronder Dinge Dong, produceerde de eerste elpee met Lee Towers en kwam uiteindelijk bij de Tros teevee terecht waar ik boter kaas en eieren een seizoen presenteerde. En… ik had heel veel heimwee naar de goeie ouwe trouwe radio! Gewoon in je spijkerbroek en T–shirt achter de microfoon, lekkere plaatjes draaien en een beetje keet trappen met de luisteraars. Bij de televisie was het allemaal zo’n gedoe. Kleren uitzoeken bij een winkel en daarna alles weer inleveren bij diezelfde winkel. Vroeg naar bed, haar laten föhnen en vooral niet te dik worden. Het ergste van televisie maken vond ik het contact dat je niet had met de regisseur die ergens boven in de studio zat in een kamer met veel lampjes, faders en beeldschermen en die verantwoordelijk was voor de uitzending. Als hij wat tegen je wilde zeggen, ging dat via een floormanager die via een hoofdtelefoon en een microfoontje met de baas in contact stond.
De regisseur riep dan bijvoorbeeld;
–Zeg even tegen Will dat hij die laatste zin op camera drie moet doen.-
Floormanager tegen Will:
-Will, je moet op verzoek van Paul die laatste zinnen op camera drie doen.-
Will tegen floormanager:
-Ja, maar dan kom ik zo raar uit als ik naar de kandidaten toe loop.-
Floormanager tot regisseur:
-Paul hij komt dan niet goed uit als hij naar de kandidaten toe loopt.-
Regisseur tegen floormanager:
-Dat los ik wel op met een tussenshot.-
Floormanager tegen mij:
-Will, Paul lost dat op met een tussenshot.-
Ik tegen floormanager:
-Oké.-
Floormanager tegen regisseur:
-Oké Paul.-
Regisseur:
-Oké.-
En daar gingen we weer . Zo’n komische skets herhaalde zich regelmatig en ik was blij dat ik in de kantine van de NOS af en toe Paul de regisseur van dichtbij mocht bekijken en een gesprek van mens tot mens met hem kon hebben. Na boter kaas en eieren meldde de AVRO zich. Ze wilden daar bij de radio wat leven in de brouwerij en planden mij van twaalf tot twee en Hein Simons, u weet wel van Mamma en de springpaarden van twee tot drie uur. Twee knallers waar de luistervriendjes niet omheen konden… Uiteraard moest ik een spelletje doen en ik bedacht iets met de stem van een bekende Nederlander die op de door luisteraars gestelde vragen, alleen maar met ja of nee mocht antwoorden. Als een en ander niet binnen zestig seconden voor elkaar was kon de oplossing per briefkaart naar de AVRO worden gezonden alwaar een kaart werd getrokken uit de stapels goede inzendingen. Groot succes! Postzakken vol en een hele afdeling haalde opgelucht adem, want ze hadden weer werk en sorteerden de kaartjes die vervolgens in bundeltjes naar de afdeling ledenwerf, abonnementen en het zilveren AVRO –theelepeltjes comité worden gebracht. Ondertussen begon de programmaleiding te zeuren dat mijn twee uurtjes wel heel veel op een Veronicaprogramma leken. Eerst dacht ik dat het en grap was, maar het werd steeds erger en op een mooie zonnige ochtend zei ik tegen mezelf -Kappen Luik!.-
En dat deed ik om tien voor twee in mijn uitzending. Ik heb de luistervriendjes uitgelegd dat volgens de heren van de AVRO mijn show teveel Veronica gehalte had, dat ik daar nog steeds trots op was en nam afscheid. Wat dachten die eikels wel met hun Veronica gezever! Later hoorde ik dat het even stil was in het AVRO-gebouw afdeling radio toen ik doei had gezegd en dat er daarna door de ene helft van het personeel werd gelachen (stiekem) en door de andere helft gevloekt (uiteraard heel beschaafd).
Toen ik naar huis reed, miste ik Veronica meer dan ooit.
Rij en AVRO voorzichtig, denk aan mij
Will
Nov 16, 2009 | Will Wil Wel | Leave A Comment »
Will Wil Wel: Veronica
Tegen het einde van de maand augustus begint het bij de Veronicafans van het eerste uur te kriebelen. Soms wordt er een cd uit de kast gehaald met het laatste uur van de piraat en de beroemde toespraak van Rob Out,of komen oude plakboeken te voorschijn met foto’s van veel mensen die door Den Haag lopen en een schip dat op het strand van Scheveningen ligt. En soms….. wordt er een reünie gehouden voor personeelsleden van de zender
Meestal gebeurt dat in hotel Lapershoek,het gebouw waar ooit de studio’s waren gevestigd van radio Veronica en waar we tijdens de laatste jaren van het station geschiedenis schreven. Het balkon waar Rob Out verscheen om de menigte die zich in de tuin had verzamelt toe te spreken is verdwenen. De directiekamer waar gescholden ,gevloekt,maar ook veel gelachen werd, is een restaurant geworden en de kamer waar Lex en ik tegenover elkaar een bureau hadden is nu een luxe suite waar je voor een paar honderd eurie de nacht kunt doorbrengen,terwijl wij daar voor niks op de grond sliepen als het weer eens uit de hand was gelopen. Op 29 augustus was het weer zover. Een reünie en ditmaal alleen voor de mensen die bij Veronica werkten toen het nog een zeezender was.
In principe ben ik niet zo’n reünie-ganger. De mensen waar je niks mee had zie je nooit en de mensen die iets meer waren dan alleen maar collega’s spreek je nog regelmatig .Wat dat betreft is zo’n zeezender net een normaal bedrijf. Bij de ingang stond gelukkig geen doos met geplastificeerde naamplaatjes want dan is er niks meer aanzo’n bijeenkomst Je ziet dan meteen via het naamplaatje wie de oude verschrompelde kalende man is en je hoeft alleen maar te zeggen –Wat zie jij er goed uit Koos!Je bent geen spat verandert- om vervolgens door te lopen naar de bar. Toen ik binnenkwam was het al redelijk druk en behalve de oud werknemers waren er diverse artiesten uit die tijd aanwezig,waarvan er een ,te weten Harry van Dongen die later op de avond uit volle borst het bekende lied -Jij bent voor mij Veronica- zong. De andere artiesten, zoals Ben Cramer ,Anneke Grönloh en Ria Valk zongen niet en terecht want dat hebben ze vroeger al genoeg voor ons gedaan!
Tijdens het optreden van Harry begon Tineke spontaan te dansen en gooide en passant een glas rode wijn over mijn overhemd. Om vlekken te voorkomen wierp ze daarna een glas witte wijn tegen mijn borst en terwijl de wijn langzaam in mijn broek sijpelde dacht ik –je bent weer helemaal thuis Luik- Om zes uur werd Ome Bull binnengereden .Hij wordt over een paar weken honderd jaar en kan na een valpartij niet meer lopen. Ooit heeft Lex Harding tegen Ome Bull gezegd –als u honderd wordt geven we een groot feest- ,maar omdat we toch bij elkaar waren en je weet maar nooit,werd de verjaardag een tikkie te vroeg gevierd! Tineke hield een toespraak en ik weet niet of de jubilaris precies begreep wat er allemaal werd gezegd maar de aanwezigen hadden het helemaal door. Toen Ome Bull ook nog een mooie medaille kreeg omgehangen een iemand en borrel voor hem inschonk was het weer net als vroeger.Honderd of niet ……leve de lol!
Bij de ingang van het zaaltje stond een mijnheer uit Smilde met een heleboel foto’s van vroeger en een poster van het schip met bijna alle handtekeningen van de medewerkers uit die tijd. Ik stond er nog niet op en toen ik op zijn verzoek Will wil wel tussen de masten van het zendschip had gezet ,vroeg ik hem waarom hij niet even naar binnen kwam om een neut te drinken . Helaas ,pindakaas -dat mag niet ….verboden- ,antwoordde hij . Ik heb hem en zijn vrouw de rest van de avond maar voorzien van drankjes en wat collega’s naar zijn tafeltje in de gang gestuurd. Want voor bijna iedereen had hij een mapje met wat foto’s van vroeger gemaakt.
Toen ik ’s avonds, moe maar voldaan,naar huis reed dacht ik. Als Rob Out er nog zou zijn …. en er was een man uit Verweggestein naar een reünie gekomen om ons wat aan te bieden…… Ik denk dat die man dan ‘s avonds niet meer naar huis zou hoeven te rijden,maar dat hij de nacht mocht doorbrengen in een kamer in het hotel……
Er is een boel verandert!Ik denk, veel te veel.
Rij en Veronica voorzichtig Will
Aug 31, 2009 | Will Wil Wel | Comments Off
Will Wil Wel: Het legendarische voetbalclubje
Heel lang geleden voetbalde ik nog wel eens. Toen ik tien jaar was in de pupillen van Fc Be Quick in Groningen en veel later in het Veronica-elftal. Dat legendarische voetbalclubje vond zijn oorsprong op een veldje bij een camping in Hilversum waar de ouders van Henk van Dorp de kantine runden . In het begin stonden we met een mannetje of tien tegen een balletje te trappen op het veldje dat eigenlijk bestemd was voor de kampeerders, maar die vonden het leuker om langs de kant naar ons te kijken dan zelf de bal het werk te laten doen.
Langzamerhand kwam er steeds meer liefhebbers bij. Meestal geen balkunstenaars, maar jongens van de gestampte Veronica pot die na afloop en stevig biertje dronken en artiesten zoals George Kooymans van de Earring, Peter Koelewijn en Serge van de Zomer in Zeeland werden spelbepalers en zongen na afloop het hoogste lied!
Stan Haag, die toen bij ons de jukebox presenteerde, wilde als kleine jongen eigenlijk beroepsvoetballer worden en nadat hij zich op een vrolijke zaterdagmorgen bij ons had gemeld als voorstopper, was het uit met de amateurstatus van ons clubje. Binnen de kortste keren zaten we rijkelijk in de Adidas spullen, we speelden in grote stadions voorwedstrijden en werden regelmatig in elkaar getrapt door een plaatselijk café-elftal dat wel eens even wilde laten zien dat die gozertjes van Veronica helemaal niet zo flink waren als op de radio.
Er kwamen strooifoto’s,we reden in een VIP bus, vroegen zwaar geld voor de clubkas, die tot op heden onvindbaar is en onder leiding van Stan Haag werd er twee maal per week getraind met bier toe. In die roemruchte dagen hadden we bij Veronica een uur in de week een Italiaans programma gepresenteerd door Mimmo,een zwierige Italiaanse mijnheer met mooie pakken, superschoenen en een accent.
Hij nam zijn programma altijd ’s avond op, als wij al met een wijntje op de bank thuis zaten en we hadden dus weinig contact met Mimmo. Totdat ……..We geen keeper meer hadden omdat de doelverdediger die bij ons de ballen uit het net haalde in het dagelijkse leven werkzaam was op de Knorr fabriek in Hilversum. Hij meldde zich bijna elke maandagmorgen ziek omdat hij na de wedstrijden in het weekend te veel had gedronken dan wel in elkaar was gebeukt door de midvoor van een elftal dat tegen ons speelde. Hij moest dus kiezen tussen het Veronica elftal of de Knorr en omdat hij ook geen goede stem had,koos het voor het laatste……
Ad Bouman heeft nog twee wedstrijden het doel verdedigd,maar daar zijn we mee opgehouden omdat de stand niet meer op het scorebord paste.
-Voetbal jij ook ?-vroeg Stan Haag toen hij Mimmo op een late avond tegen kwam in de studio.
-Tuurlijk.- antwoordde de Italiaan.
-We hebben een keeper nodig.-
-Ikke goeie keeper.-
-Ben je zaterdag vrij?-
-Zeker.-
-We vertrekken hier om tien uur.-
En na dit historische gesprek hadden wij een keeper waar ieder doelwachter in Nederland een puntje aan kon zuigen .
Goed, hij liet er wel eens eentje door, maar dat ging zo stijlvol en met zoveel tranen en zo’n prachtige snik in de stem als hij gudverdikke zei en de namen van alle Italiaans heiligen die ooit op aarde hebben rond gelopen ten gehore bracht,dat wij blij waren dat er weer een bal achter hem lag. Bovendien was Mimmo altijd gekleed zoals Italiaans keepers in de serie A ! De tegenstanders schrokken soms zo van de professionele outfit van Mimmo dat ze vergaten te schieten als ze voor zijn doel stonden.
Toen de partijtjes steeds heftiger werden en de wedstrijden belangrijker dan de gezelligheid na afloop in de bar, ben ik er mee gestopt. Ik heb het langzaam afgebouwd, want we werden betaald omdat bekende deejays het veld betraden . Maanden nadat ik niet meer mee speelde, huppelde een bijna look a like van mij in het elftal die een snor had, halflang haar en ook niet kon voetballen, dus niemand had in de gaten dat de echte Luik in Laren liep te winkelen…..
Het was een mooie oplossing totdat ik bij Veronica een brief kreeg van een meisje uit Franeker, die het heel leuk met mij had gehad na afloop van de voetbalwedstrijd aldaar en zich afvroeg of ik de volgende week nog langs kwam omdat ze mij graag wilde voorstellen aan haar ouders.
Rij en vrij voorzichtig,denk aan mij Will
Aug 14, 2009 | Will Wil Wel | Leave A Comment »
Will Wil Wel : Caroline
Ik woon tegenwoordig veel en regelmatig in Spanje en dat is een paradijs voor radioliefhebbers. Elk dorp, elke stad heeft hier zijn eigen radiostation en als het een beetje meezit een stuk of drie…
Altijd illegaal, maar daar doen ze hier niks aan want waarom zou je. Er zijn om de paar maanden wel wat mannetjes ,en heel vaak Nederlanders,die denken,wat Rob Out en zijn maatjes ooit hebben gedaan,kan ik ook.Ze kopen een zender, halen wat muziek van internet, geven het station de naam van hun vrouw of vriendin en twee maanden later is het over …En wat dan?
Kun je altijd nog een teeveezendertje beginnen, want dat gaat hier ook heel makkelijk. Geen hond die er naar kijkt maar Burlosconi is ook ooit zo begonnen en wie niet waagt die wint nooit! Ik zie dat komen en gaan van de amateurs met een glimlach aan en roep, als ze bij me komen om mee te doen met een smile maar nooit voor de bijl, dat ik geen tijd heb. Druk druk druk met niks!
Maar vorige week zat ik in mijn stamkroeg in het dorp en toen ik hoorde dat Radio Caroline hier vanaf september gaat beginnen met uitzendingen. Kijk,dat is andere koek! Want radio Caroline is, na Veronica, mijn alltime favorite. Dat waren de jongens die aan boord van een krakkemikkige boot door bleven gaan toen wij allang in onze luie landrottenstoel bij de Hilversumse omroepen zaten. De boys die niet of nauwelijks te eten hadden en vanuit de lucht werden gefotografeerd omdat ze dan makkelijker opgepakt konden worden als ze aan land kwamen. Een zendschip waar beton in was gestort omdat de gaten er in vielen en een zendmast die veel te hoog was en bij zwaar weer er voor zorgde dat de boot bijna op zijn kant ging.Avontuur mijnheer!
Maar wel het station waar ik voor het eerst Procol Harem hoorde en al die grote Engelse hits die toen nog door de Nederlandse groepen werden gekopieerd. Radio Caroline. Dat waren voor mij ,toen ik bij Veronica werkte, de jongens die wisten hoe het moest.En… ze waren nog harder ook ! En ziet…. Jaren later, toen bij ons in Nederland het hele Veronica gebeuren vakkundig de nek was omgedraaid en ik
via wat geklooi bij de AVRO en de TROS toch maar weer piraatje wilde spelen, kwam een Haagse jongeman bij meen vroeg of ik er wat voor voelde om programma’s te maken voor Caroline. De boot lag nog op zijn plek ,de zenders werkten en er zaten wat waaghalzen aan boord die er voor zorgden dat er 24 uur werd uitgezonden.
Het was allemaal zwaar illegaal want er stond gevangenisstraf op medewerking met een station dat vanaf de Noordzee uitzond. Ik riep meteen dat ik graag wat wilde doen en twee dagen later werd er op de boerderij waar ik toen woonde een studio gebracht waar ik niks van begreep en waar ik cassette bandje mee moest opnemen met mijn programma’s. Ik miste Adje Bouman,maar uiteindelijk kreeg ik de techniek onder de knie en ik weet nog dat ik van twee antiek pick-ups, zogenaamde snelstarters had gemaakt door middel van een vilten mat en wat wasknijpers…. Ik scheet in mijn broek dat ik ontdekt zou worden.
De studio boven in mijn boerderij had een groot raam dat uit keek op een landweggetje en ik kon de politie, die nooit langs kwam, dus van verre zien aankomen.Als ik de programma’s klaar had, deed ik de cassettebandjes in een trommeltje, verstopte die in een oude schuur en ging fluitend naar bed. Iedere week leverde ik mijn programma’s af bij een motel in de buurt van Den Haag. Hij de bandjes,ik de enveloppe met geld.Niet veel, maar genoeg om van te leven. De bandjes werden met gevaar voor eigen leven met een nauwelijks zeewaardig jacht vanuit Scheveningen naar de Caroline gebracht en Fred Bolland, want dat was de maniak die dit allemaal deed was altijd blij als –ie weer terug was. En opeens was het over.
Ik hoorde op een zondagavond toen ik bij Rob Out langs ging, dat het schip uiteindelijk was gebroken.
Iedereen veilig van boord,maar Caroline bestond niet meer! Mijn laatste bandjes die ik voor Fred had opgenomen, heb ik ergens liggen,maar waar…… Misschien in een trommeltje in een oude schuur ergens in Nijkerk. Volgens de geruchten gaan ze dus hier in september beginnen en ik weet zeker dat ze dan iedereen een poepie laten ruiken. Ik doe niet meer mee,want mijn vrouw zong uit volle borst –je wordt ouder papa ,van Peter Koelewijn toen ik heel voorzichtig vroeg wat ze er van zou vinden als ik……..
Maar luisteren mag!
Viva El Caroline.
Rij en spanje voorzichtig,denk aan mij Will
Jul 08, 2009 | Will Wil Wel | 1 Comment »
Will Wil Wel: Oranjebal in Krasnapolsky
Als ik in Nederland ben,verblijf ik in Baarn en daar is het heel gezellig,maar na een dag loop ik richting station en neem de trein naar Amsterdam. Door het centrum van Baarn lopen is leuk,maar in Amsterdam rond slenteren is nog veel leuker. Hoe het komt weet ik niet, maar op de een of andere manier kom ik altijd, na wat omzwervingen door de stad, in hotel Krasnapolsky terecht.
Voor een oud Veronicaan eigenlijk niet zo vreemd, want Kras is in de geschiedenis van Veronica heel belangrijk en heel bijzonder geweest. Ooit was daar een vergadering van aandeelhouders die de mooie praatjes van de Verweijs zat waren en hadden besloten geen dubbeltje meer in de onderneming te stoppen . Op tafel stond een oude radio en de gebroeders V. deelden de aanwezigen mee dat er die avond nog een proefuitzending vanaf het schip te horen zou zijn .
Dat gebeurde inderdaad, maar wat de geldschieters niet wisten, was dat er een ingehuurde radioamateur twee straten verder met een zendertje zat te pielen en het geluid dat uit de radio kwam niet vanaf de Noordzee werd uitgezonden ,maar vanuit de Amsterdamse binnenstad. De heren besloten ter plekke nog wat geld in de onderneming te steken en daar hebben ze nooit spijt van gehad, want de aandeelhouders van radio Veronica zijn er niet slechter op geworden!
In de eerste jaren van Veronica was producer Dick Dubois altijd bezig met bijzondere dingen. Hij organiseerde Veronica showavonden met een aantal bekenden zangeressen, een acrobaten duo en een goochelaar, want daar kwamen de mensen toen nog de deur voor uit. Altijd volle bak en veel succes.
Het bandje dat de artiesten begeleidde was genaamd Roeck Williams en de Fighting Cats en dat het zoontje van Dick de drummer van de band was, is louter toeval geweest. Ik speelde in die tijd saxofoon en aangezien er steeds meer gitaarbandjes blazers in hun gelederen opnamen omdat groepen als de Alan Price Set daar in Engeland succes mee hadden,was ik opeens lid van de Fighting Cats en ging mee op tournee met de Veronica shows. Ik speelde eigenlijk Jazz muziek ,maar ik was heel flexibel want ik had net een nieuw volkswagentje met een hoge financiering gekocht en ik kwam er na een avond optreden al achter dat Rock and Roll veel meer betaalde.
Het hoogtepunt van een jaar Veronicashows was het Oranjebal in Krasnapolsky in Amsterdam op dertig april. Ik kan me nog herinneren dat het feest zich afspeelde in een paar giga zalen,met een wintertuin bommetje vol met fans van Veronica en dat je bij een heleboel bars de gratis consumptie bonnen kon inleveren! Dick Dubois regelde elk jaar een super act uit Engeland en als het zo uitkwam mochten wij die begeleiden of als dat niet nodig was, regelde hij dat we met de sterren op de foto mochten . In mijn werkkamer hing jaren een foto van de Seachers die zich na afloop van hun optreden minzaam over de Fighting Cats buigen en duidelijk denken, opschieten met die kiek want we willen die lekkere meiden van Amsterdam wel eens van dichtbij bekijken.
Het laatste oranjebal dat ik mij herinner was met Cat Stevens. We moesten hem begeleiden en zaten in de zelfde kleedkamer. Hij nam vlak voor het optreden wat pilletjes tot zich, waar ik toen nog nooit van had gehoord want ik liep nog op een paar biertjes of als het helemaal te gek was een baccardi-cola. De heer Stevens veranderde binnen een minuut totaal en werd van een ietwat slome duikelaar een artiest die de sterren van de hemel zong en een half uur langer optrad dan was afgesproken . Gelukkig had ik nooit de neiging gehad om te zingen want wie weet wat er dan allemaal met me was gebeurd…..
Buiten Kras was het de hele avond al wat onrustig en tegen het einde van ons Oranjebal stond de binnenstad van Amsterdam op zijn kop omdat er allerlei relletjes waren uitgebroken en wij werden onder politie begeleiding naar de parkeergarage gebracht waar onze auto´s stonden. Dick Dubois was zo geschrokken van de gevechten in de stad dat hij terplekke besloot nooit meer een Oranjebal in Kras te organiseren.
Het gevolgen van zijn beslissing zijn gigantisch geweest want in plaats van een feest op Koninginnedag in Hotel Krasnapolsky wordt het nu op de Dam gevierd met Nederlandse artiesten en dat is eigenlijk veel leuker.
Rij Oranjebal en Kras voorzichtig, denk aan mij Will
Jun 01, 2009 | Will Wil Wel | Leave A Comment »
Hart voor Dieren
“Het is hart met een t hoor, niet met een d”, zegt Will Luikinga over zijn nieuwe dierenprogramma “Hart Voor Dieren”. Will Luikinga gaat zijn hele leven intensief met dieren om en ook het afgelopen seizoen was hij al in een dierenprogramma op de televisie te zien. Zijn nieuwe programma wordt echter totaal anders. Zelf typeert hij het als een ongedwongen dierenprogramma, met een vleugje humor. Vanaf zaterdag 28 oktober 1989 zal dit opvallende nieuwe spektakel maandelijks bij Veronica te zien zijn.
“Hart voor Dieren” speelt zich af in de lounge van een dierenhotel. Will Luikinga is de baas van het hotel, waar doorlopend de meest uiteenlopende beesten in- en uitchecken. “Alles wat benen heeft en tam is, komt voor in het hotel”, vertelt Luikinga. “Het zijn allemaal echte dieren. Een schaap is welkom, maar een poema ook. Als hij maar tam is. We behandelen een groot aantal onderwerpen. Vaste prik is een journaal voor dieren, dat door een beest gepresenteerd wordt: Simon Slenter. Wat voor dier dat is weten we nog niet, daar wordt nog aan gewerkt. Het is in ieder geval geen gewoon dier. Geen hond of kat, we zien wel. We maken er in ieder geval een raar beest van.”
Toilet
“Hart Voor Dieren” bevat veel grappige zaken, zoals beesten die met elkaar praten, maar ook een nieuw toilet, de nieuwste dierenmode en recycling van kattebakvullingen komen aan bod. Maar het programma, is op zich heel serieus. Luikinga: “Er doet ook een dierenarts mee. Daarvoor treedt dr. Peter Poll steeds aan. Hij neemt de serieuze medische problemen voor zijn rekening. De eenvoudige gevallen doe ik zelf. Ik mag wel zeggen dat ik veel ervaring heb met dieren, ik ben ermee opgegroeid. Jarenlang heb ik op een boerderij gewoond en daar heb ik zo’n beetje alle bevallingen in eigen hand genomen. Van een schaap tot en met een paard. Dan leer je wel eenvoudige medische klusjes te klaren. Maar alleen de simpele gevallen behandel ik hoor. Dokter Poll doet het zwaardere werk.”
“En ik run dat hotel dus. Maar ik doe meer dan alleen de gasten ontvangen. Ik kan bijvoorbeeld uit de keuken komen om te zeggen dat ik iets lekkers heb gemaakt uit een honden- of kattenkookboek. Want dierenkookboeken bestaan echt. Al die dingen spelen zich af in de lounge van het hotel. In het journaal komen allerlei leuke gebeurtenissen voor die zich her en der in dierenland afspelen. Dat kan een onderwerp uit een dierentuin zijn, maar het kan eigenlijk overal vandaan komen. De meest rare dingen zullen de revue passeren: joggingpakken voor poedels bijvoorbeeld. Of regenpakken voor Bobtails. Die bestaan echt. En ze worden nog verkocht ook… Ach, je weet niet wat er binnen komt.”
May 04, 2009 | Programma's, Will Wil Wel | Leave A Comment »
Will Wil Wel : Je stinkt naar vis
MAANDAG: “Goedemorgen mijnheer”, zegt een jongeman, die mij uit bed heeft gebeld. Hij staat met een smile in de deuropening en wacht netjes tot ik onder de mensen ben.
“Jij dacht zeker ook, de ochtendstond heeft goud in de mond”, mompel ik na de toegestane bedenktijd.
“Het is al kwart over acht”, antwoordt de jongeling.
“Hoe laat ben jij naar bed gegaan?”, vraag ik
“Elf uur mijnheer.”
“En om een uurtje of zeven standje zeker onder de douche?”
“Nee, half acht mijnheer.”
“Weetje wat het probleem is”, zeg ik terwijl ik hem recht in de ogen kijk. “Ik ging er veel later in wegens drukke werkzaamheden en daarom kom ik er ook veel later uit, wegens geen werkzaamheden ”
“Oh”, zegt hij, “ik heb u dus uit bed gebeld?”
“Precies”, antwoord ik. “Maar wat kan ik voor je doen. .?”
“Heeft u vakantiewerk voor me?”
“Heb je een rijbewijs?”
“Nee, ik ben bijna achttien en ik wil geld verdienen voor een brommer.”
“Houd je van tuinieren?”
“Thuis niet, maar bij een ander wel”
“Je kunt over een uur aan de slag.”
“Wat moet ik doen ?”, vraagt de jongeman, terwijl hij een bloknootie uit zijn zak haalt
“De tuin een beetje in orde maken”, zeg ik “Wat gaat dat kosten?”
“Dan zou ik even moeten kijken wat er precies moet gebeuren”, antwoordt mijn nieuwe werknemer.
Even later, als we door de tuin zijn gelopen, maakt hij een korte berekening en zegt: “Ik denk dat u met vijftig gulden klaar bent, mijnheer. Tenzij ik iets tegenkom wat ik nu niet heb gezien.”
“Akkoord”, roep ik “En mag ik je wat vragen?”
“Natuurlijk”, antwoordt hij
“Is jouw vader misschien aannemer?”
Hij kijkt mij even verbaasd aan en zegt dan: “Ja, hoe weel u dat?”
“Laat maar”, mompel ik “Tot over een uur en succes als je later de zaak van je vader overneemt”
WOENSDAG: Mijn programma kwam weer live vanaf de kar. Artiesten lopen het podium op en af, zingen hun liedje, krijgen een bloemetje, een pak consumptiebonnen en een warme hand voor bewezen diensten Af en toe moet je artiesten interviewen, want ik ga er maar van uit dat ze geen tweehonderd kilometer rijden om een liedje te zingen. Nou hebben de meeste zangers en zangeressen niet zoveel te vertellen Hier en daar wil er nog wel eens een jonge hond geboren worden of is het fietsje van de jongste dochter gestolen, maar dan houdt het op. Vandaag had ik een diepte-interview met Barbarella, de drie dames die ooit het openingslied van de Pin-Up Club zongen. Ze hebben een tweede plaatje gemaakt en volgens mijn moeder klinkt dat ook wel aardig. Terwijl ik met een van de dames stond te praten, tikte een ander mij op de schouder en zei: “Mag ik ook even wat zeggen?” Toen ze bleef aandringen draaide ik mij om en duwde de microfoon onder haar kokette neusje. “Ga je gang”, zei ik.
“Je stinkt naar vis”, riep ze.
Mijn hersenen begonnen op volle kracht te werken en ik had bijna een zeer vervelende opmerking gemaakt maar ik hield me in, want voor je het weet staat zo’n wereldster te huilen. “Zeeland… visschotel gegeten”, stamelde ik en aangeslagen liep ik de bühne af. Met vlugzout werd ik bij gebracht door producer Jan de Hoop en ik was blij dat ik de rest van het programma nog naar behoren kon presenteren. Na afloop van de uitzending werd ik ter verantwoording geroepen bij de hoogste instantie en ik heb moeten beloven dat ik tijdens de uitzending nooit meer van een visschotel mag snoepen en indien zulks wel geschiedt, ik onmiddellijk de tanden moet poetsen, dan wel de mond met daartoe in de handel gebracht mondwater dien te spoelen. Om dergelijk incidenten te voorkomen krijgt iedere presentator van het bedrijf een setje met artikelen die het onaangenaam geuren uit mond en oksels rigoureus de kop indrukken. Trouwens een bijzonder fris plaatje, die nieuwe van Barbarella.
DONDERDAG: De jongeman die bij mij in de tuin werkte, heeft inmiddels de rekening gestuurd. De post ‘onvoorzien’ is wat aan de hoge kant maar dat komt omdat hij een mierennest heeft gevonden en de beestjes meteen met harde hand heeft uitgeroeid. Hij is er zolang mee bezig geweest dat ik het sterke vermoeden heb dat hij de mieren één voor één heeft begraven.
Rij en vis voorzichtig, denk aan mij
Apr 17, 2009 | Will Wil Wel | Leave A Comment »
Will Wil Wel : Pyjamafeestje
Een paar jaar geleden werd ik door Frits Spits uitgenodigd voor een televisieprogramma waarin hij aandacht besteedde aan een bepaalde gebeurtenis uit het verleden. Ik zat daar vanwege een marathonuitzending van de Pin Up club, de pyjamaparty, die ik had gepresenteerd. Voor zover ik me kan herinneren begonnen we ’s avonds om twaalf uur met het speciale feestje en duurde het tot vroeg in de morgen. Vier of vijf uur moet het geweest zijn. Ik weet het niet meer precies, maar dat het een heel lange uitzending was, staat als een paal boven water want ik rolde tegen zeven uur ’s morgens in mijn bedje.
Als ik zwaar heb getafeld, word ik nog steeds zweterig wakker als ik aan die uitzending denk! Er werd niet gerepeteerd en er was volgens mij geen draaiboek of een schema. Er was eigenlijk niks behalve veel camera’s en een heleboel mensen die verplicht in pyjama rond liepen.
Toen ik de trap afkwam van de eerste verdieping van de discotheek waar de gedenkwaardige uitzending live vandaan kwam, hoorde ik alleen maar –broek uit ,broek uit- en dat viel me vrij rauw op het dak, want de laatste keer dat ik die kreet had gehoord was in de legerplaats Ossendrecht toen ik Ria Valk tijdens een bonte avond voor de militairen moest aankondigen.
Ik heb de opnames van de pyjamaparty jaren geleden nog een keer gezien. Wat een zooitje en wat weinig seks. In die tijd dacht ik en met mij heel Nederland, dat het programma een zwaar pornografisch gebeuren was waar blote dames af en aan liepen terwijl ze olijk lachend met hun grote boezems zwaaiden en tussendoor nog even bewegingen richting de twee als zijnde getrouwde cameramannen en een toevallige voorbijganger demonstreerden.
Niks van dat alles.
Geen blote borst te bekennen en blote buiken nul. Als je tegenwoordig in een winkelcentrum loopt zie je meer blote navels en buiken dan tijdens die beroemde pyjamaparty. De kranten stonden er vol van, niemand had het gezien, maar de volgende morgen sprak iedereen er wel schande over…
En ik… Ik werd tijdens de uitzending van links naar rechts gesleept. Het ene moment stond ik bij een aantal dames die meededen aan de miss wet T-shirt verkiezingen en aangemoedigd door het publiek onder een douche stonden met veel te dikke T-shirt aan zodat je niks kon zien en even later had ik een diepte interview met iemand zo stoned als een garnaal die bezig was met bodypainting, maar de verf zo dik op het lichaam van zijn vrouw had gesmeerd dat je moest raden of ze naakt was of dat zich had laten beschilderen terwijl ze zich eerst in jaeger ondergoed had verpakt.
Will Wil Wel - Ome Bull
Ik werd net door een aardige dame van een krant gebeld die me vroeg of ik al wist dat Ome Bull was overleden. Nee dus, maar ik schrok niet echt want als je eenmaal honderd jaar oud bent heb je niet zoveel dagen meer te verteren . De laatste keer dat ik Ome Bull zag en sprak, was tijdens de Veronica-mensen van -het schip reünie een paar maanden geleden. Ome Bull kreeg een onderscheiding van ons en een neut, maar niet meer dan een, riep zijn lieve begeleidster die hem naar het feest had gereden.
Terwijl ik zag hoe Ome Bull zijn glaasje naar binnen werkte, moest ik denken aan de vele keren dat ik hem ontmoette en hij vanwege zijn zeer slechte ogen een vinger in het jeneverglaasje stak om te controleren of het eb dan wel vloed in het glas was, als je vroeg of hij nog een borrel wilde. De aardige dame van de krant vroeg hoe Ome Bull was als baas.
-Geen idee-antwoordde ik.
-Maar hij was toch uw baas toen u bij Veronica werkte ….
-Klopt ,maar ik heb nooit het idee gehad dat Ome Bull mijn baas was.
Hij zal wel eens wat geregeld hebben als we iets niet goed deden, maar daar heb ik eigenlijk nooit wat van gemerkt.-
-Iemand die achter de schermen aanwezig was.?_
-Ik denk het wel…….Voor de schermen hebben we in ieder geval enorm veel lol met hem gehad..-
-Kunt u daar een voorbeeld van geven ?-
-Eh…….eh… dat schiet me even niet zo gauw te binnen. Als je dagelijks met iemand te maken hebt die aardig is, veel lacht en niet van zeuren houdt, leuke feestjes geeft, de hele club regelmatig thuis uitnodigt……Ja, dan heb je lol met hem gehad.-
-Ik begrijp het..Maar misschien een leuke anekdote.
Even nadenken ……dit is wel een aardige …tijdens een congres in Cannes besloten een paar jongens ’s avonds nog even flink door te halen in een chique nachtclub.
We namen een taxi omdat we weg niet wisten en toen we na een paar minuten bij de club aankwamen kroop Ome Bull uit de achterbak en riep -Ik kon niet slapen dus ik dacht dan rij ik maar mee.-
-En toen ?-
-Ja gewoon lol dus tot vroeg in de morgen.-
-Hoe zat dat eigenlijk met die bom?- vroeg de journaliste na een korte pauze.
-Hoe het precies zat weet ik niet want er doen een paar verschillende verhalen de ronde- antwoordde ik.
-Maar ik weet wel dat Ome Bull zei dat hij de verantwoordelijke man was en daar behoorlijk voor heeft moeten boeten.-
-Bent u wel eens bij hem geweest in de gevangenis?-
-Natuurlijk. We hebben er zelfs een drive -in show gehouden .’Flessen jenever verstopt in de loudspeaker boxen en via een theepot in de kopjes…-
-En toen Ome Bull terugkwam bij Veronica na de gevangenis .-
-Niks aan de hand .Toespraak van hem, sorry jongens en aan de slag.-
-U zei net dat Ome Bull slecht kon zien .-
-Klopt, maar daar trok hij zich niet zo veel van aan.
Hij reed op zeer hoge leeftijd nog altijd op zijn fiets langs de dijk in Loosdrecht en
had een lange stang met een vlaggetje op zijn voertuig laten monteren zodat het andere verkeer hem kon zien. Ome Bull was een sportief mannetje. Helemaal maf van schaatsen. Ik geloof dat hij zelfs de Elfstedentocht een keer heeft gereden.
En schapen, daar was hij ook gek op. Toen hij nog in Loosdrecht op zijn grote boerderij woonde was ie constant met die beesten bezig.
-En toen Veronica een omroep werd?-
Toen was het afgelopen voor Ome Bull. Na het schip hield Veronica voor hem op.
Hij deed nog wat in zaken en raakte potje los toen hij zich heeft laten bedonderen door een gladde jonge en een verkeerde marmermijn.
Hij moest zijn grote huis in Loosdrecht verkopen en woonde de laatste jaren in een bescheiden houten huisje.-
-Wat zielig….-
–Dat viel wel mee want hij bleef gewoon vrolijk doorgaan met van alles en nog wat.
Ome Bull had geen tijd en zin om zielig te zijn .Hij stapte liever op de fiets.-
Rij en honderd voorzichtig, denk aan mij Will
Feb 23, 2010 | Will Wil Wel, column | Comments Off
Will Wil Wel: nadat het afgelopen was met Veronica
De eerste paar weken nadat het was afgelopen met Veronica en we snikkend de zendkristal er uit hadden getrokken, stond bij mij de telefoon niet stil! Foto’s voor de bladen, interviewtjes, praatje voor de radio en af en toe een mijnheer van een omroep die wilde weten of er belangstelling was iets te doen voor zijn clubje. Ik moest er even niet aan denken, want we hadden de laatste maanden van ons bestaan te veel meegemaakt met de heren van de omroep, de vakbonden en de schijnheilige voorstellen die vooral uit de links georiënteerde hoek kwamen.
Ik ging uitgebreid op vakantie, werkte een paar beurzen af, schreef wat liedjes waaronder Dinge Dong, produceerde de eerste elpee met Lee Towers en kwam uiteindelijk bij de Tros teevee terecht waar ik boter kaas en eieren een seizoen presenteerde. En… ik had heel veel heimwee naar de goeie ouwe trouwe radio! Gewoon in je spijkerbroek en T–shirt achter de microfoon, lekkere plaatjes draaien en een beetje keet trappen met de luisteraars. Bij de televisie was het allemaal zo’n gedoe. Kleren uitzoeken bij een winkel en daarna alles weer inleveren bij diezelfde winkel. Vroeg naar bed, haar laten föhnen en vooral niet te dik worden. Het ergste van televisie maken vond ik het contact dat je niet had met de regisseur die ergens boven in de studio zat in een kamer met veel lampjes, faders en beeldschermen en die verantwoordelijk was voor de uitzending. Als hij wat tegen je wilde zeggen, ging dat via een floormanager die via een hoofdtelefoon en een microfoontje met de baas in contact stond.
De regisseur riep dan bijvoorbeeld;
–Zeg even tegen Will dat hij die laatste zin op camera drie moet doen.-
Floormanager tegen Will:
-Will, je moet op verzoek van Paul die laatste zinnen op camera drie doen.-
Will tegen floormanager:
-Ja, maar dan kom ik zo raar uit als ik naar de kandidaten toe loop.-
Floormanager tot regisseur:
-Paul hij komt dan niet goed uit als hij naar de kandidaten toe loopt.-
Regisseur tegen floormanager:
-Dat los ik wel op met een tussenshot.-
Floormanager tegen mij:
-Will, Paul lost dat op met een tussenshot.-
Ik tegen floormanager:
-Oké.-
Floormanager tegen regisseur:
-Oké Paul.-
Regisseur:
-Oké.-
En daar gingen we weer . Zo’n komische skets herhaalde zich regelmatig en ik was blij dat ik in de kantine van de NOS af en toe Paul de regisseur van dichtbij mocht bekijken en een gesprek van mens tot mens met hem kon hebben. Na boter kaas en eieren meldde de AVRO zich. Ze wilden daar bij de radio wat leven in de brouwerij en planden mij van twaalf tot twee en Hein Simons, u weet wel van Mamma en de springpaarden van twee tot drie uur. Twee knallers waar de luistervriendjes niet omheen konden… Uiteraard moest ik een spelletje doen en ik bedacht iets met de stem van een bekende Nederlander die op de door luisteraars gestelde vragen, alleen maar met ja of nee mocht antwoorden. Als een en ander niet binnen zestig seconden voor elkaar was kon de oplossing per briefkaart naar de AVRO worden gezonden alwaar een kaart werd getrokken uit de stapels goede inzendingen. Groot succes! Postzakken vol en een hele afdeling haalde opgelucht adem, want ze hadden weer werk en sorteerden de kaartjes die vervolgens in bundeltjes naar de afdeling ledenwerf, abonnementen en het zilveren AVRO –theelepeltjes comité worden gebracht. Ondertussen begon de programmaleiding te zeuren dat mijn twee uurtjes wel heel veel op een Veronicaprogramma leken. Eerst dacht ik dat het en grap was, maar het werd steeds erger en op een mooie zonnige ochtend zei ik tegen mezelf -Kappen Luik!.-
En dat deed ik om tien voor twee in mijn uitzending. Ik heb de luistervriendjes uitgelegd dat volgens de heren van de AVRO mijn show teveel Veronica gehalte had, dat ik daar nog steeds trots op was en nam afscheid. Wat dachten die eikels wel met hun Veronica gezever! Later hoorde ik dat het even stil was in het AVRO-gebouw afdeling radio toen ik doei had gezegd en dat er daarna door de ene helft van het personeel werd gelachen (stiekem) en door de andere helft gevloekt (uiteraard heel beschaafd).
Toen ik naar huis reed, miste ik Veronica meer dan ooit.
Rij en AVRO voorzichtig, denk aan mij
Will
Nov 16, 2009 | Will Wil Wel | Leave A Comment »
Will Wil Wel: Veronica
Tegen het einde van de maand augustus begint het bij de Veronicafans van het eerste uur te kriebelen. Soms wordt er een cd uit de kast gehaald met het laatste uur van de piraat en de beroemde toespraak van Rob Out,of komen oude plakboeken te voorschijn met foto’s van veel mensen die door Den Haag lopen en een schip dat op het strand van Scheveningen ligt. En soms….. wordt er een reünie gehouden voor personeelsleden van de zender
Meestal gebeurt dat in hotel Lapershoek,het gebouw waar ooit de studio’s waren gevestigd van radio Veronica en waar we tijdens de laatste jaren van het station geschiedenis schreven. Het balkon waar Rob Out verscheen om de menigte die zich in de tuin had verzamelt toe te spreken is verdwenen. De directiekamer waar gescholden ,gevloekt,maar ook veel gelachen werd, is een restaurant geworden en de kamer waar Lex en ik tegenover elkaar een bureau hadden is nu een luxe suite waar je voor een paar honderd eurie de nacht kunt doorbrengen,terwijl wij daar voor niks op de grond sliepen als het weer eens uit de hand was gelopen. Op 29 augustus was het weer zover. Een reünie en ditmaal alleen voor de mensen die bij Veronica werkten toen het nog een zeezender was.
In principe ben ik niet zo’n reünie-ganger. De mensen waar je niks mee had zie je nooit en de mensen die iets meer waren dan alleen maar collega’s spreek je nog regelmatig .Wat dat betreft is zo’n zeezender net een normaal bedrijf. Bij de ingang stond gelukkig geen doos met geplastificeerde naamplaatjes want dan is er niks meer aanzo’n bijeenkomst Je ziet dan meteen via het naamplaatje wie de oude verschrompelde kalende man is en je hoeft alleen maar te zeggen –Wat zie jij er goed uit Koos!Je bent geen spat verandert- om vervolgens door te lopen naar de bar. Toen ik binnenkwam was het al redelijk druk en behalve de oud werknemers waren er diverse artiesten uit die tijd aanwezig,waarvan er een ,te weten Harry van Dongen die later op de avond uit volle borst het bekende lied -Jij bent voor mij Veronica- zong. De andere artiesten, zoals Ben Cramer ,Anneke Grönloh en Ria Valk zongen niet en terecht want dat hebben ze vroeger al genoeg voor ons gedaan!
Tijdens het optreden van Harry begon Tineke spontaan te dansen en gooide en passant een glas rode wijn over mijn overhemd. Om vlekken te voorkomen wierp ze daarna een glas witte wijn tegen mijn borst en terwijl de wijn langzaam in mijn broek sijpelde dacht ik –je bent weer helemaal thuis Luik- Om zes uur werd Ome Bull binnengereden .Hij wordt over een paar weken honderd jaar en kan na een valpartij niet meer lopen. Ooit heeft Lex Harding tegen Ome Bull gezegd –als u honderd wordt geven we een groot feest- ,maar omdat we toch bij elkaar waren en je weet maar nooit,werd de verjaardag een tikkie te vroeg gevierd! Tineke hield een toespraak en ik weet niet of de jubilaris precies begreep wat er allemaal werd gezegd maar de aanwezigen hadden het helemaal door. Toen Ome Bull ook nog een mooie medaille kreeg omgehangen een iemand en borrel voor hem inschonk was het weer net als vroeger.Honderd of niet ……leve de lol!
Bij de ingang van het zaaltje stond een mijnheer uit Smilde met een heleboel foto’s van vroeger en een poster van het schip met bijna alle handtekeningen van de medewerkers uit die tijd. Ik stond er nog niet op en toen ik op zijn verzoek Will wil wel tussen de masten van het zendschip had gezet ,vroeg ik hem waarom hij niet even naar binnen kwam om een neut te drinken . Helaas ,pindakaas -dat mag niet ….verboden- ,antwoordde hij . Ik heb hem en zijn vrouw de rest van de avond maar voorzien van drankjes en wat collega’s naar zijn tafeltje in de gang gestuurd. Want voor bijna iedereen had hij een mapje met wat foto’s van vroeger gemaakt.
Toen ik ’s avonds, moe maar voldaan,naar huis reed dacht ik. Als Rob Out er nog zou zijn …. en er was een man uit Verweggestein naar een reünie gekomen om ons wat aan te bieden…… Ik denk dat die man dan ‘s avonds niet meer naar huis zou hoeven te rijden,maar dat hij de nacht mocht doorbrengen in een kamer in het hotel……
Er is een boel verandert!Ik denk, veel te veel.
Rij en Veronica voorzichtig Will
Aug 31, 2009 | Will Wil Wel | Comments Off
Will Wil Wel: Het legendarische voetbalclubje
Heel lang geleden voetbalde ik nog wel eens. Toen ik tien jaar was in de pupillen van Fc Be Quick in Groningen en veel later in het Veronica-elftal. Dat legendarische voetbalclubje vond zijn oorsprong op een veldje bij een camping in Hilversum waar de ouders van Henk van Dorp de kantine runden . In het begin stonden we met een mannetje of tien tegen een balletje te trappen op het veldje dat eigenlijk bestemd was voor de kampeerders, maar die vonden het leuker om langs de kant naar ons te kijken dan zelf de bal het werk te laten doen.
Langzamerhand kwam er steeds meer liefhebbers bij. Meestal geen balkunstenaars, maar jongens van de gestampte Veronica pot die na afloop en stevig biertje dronken en artiesten zoals George Kooymans van de Earring, Peter Koelewijn en Serge van de Zomer in Zeeland werden spelbepalers en zongen na afloop het hoogste lied!
Stan Haag, die toen bij ons de jukebox presenteerde, wilde als kleine jongen eigenlijk beroepsvoetballer worden en nadat hij zich op een vrolijke zaterdagmorgen bij ons had gemeld als voorstopper, was het uit met de amateurstatus van ons clubje. Binnen de kortste keren zaten we rijkelijk in de Adidas spullen, we speelden in grote stadions voorwedstrijden en werden regelmatig in elkaar getrapt door een plaatselijk café-elftal dat wel eens even wilde laten zien dat die gozertjes van Veronica helemaal niet zo flink waren als op de radio.
Er kwamen strooifoto’s,we reden in een VIP bus, vroegen zwaar geld voor de clubkas, die tot op heden onvindbaar is en onder leiding van Stan Haag werd er twee maal per week getraind met bier toe. In die roemruchte dagen hadden we bij Veronica een uur in de week een Italiaans programma gepresenteerd door Mimmo,een zwierige Italiaanse mijnheer met mooie pakken, superschoenen en een accent.
Hij nam zijn programma altijd ’s avond op, als wij al met een wijntje op de bank thuis zaten en we hadden dus weinig contact met Mimmo. Totdat ……..We geen keeper meer hadden omdat de doelverdediger die bij ons de ballen uit het net haalde in het dagelijkse leven werkzaam was op de Knorr fabriek in Hilversum. Hij meldde zich bijna elke maandagmorgen ziek omdat hij na de wedstrijden in het weekend te veel had gedronken dan wel in elkaar was gebeukt door de midvoor van een elftal dat tegen ons speelde. Hij moest dus kiezen tussen het Veronica elftal of de Knorr en omdat hij ook geen goede stem had,koos het voor het laatste……
Ad Bouman heeft nog twee wedstrijden het doel verdedigd,maar daar zijn we mee opgehouden omdat de stand niet meer op het scorebord paste.
-Voetbal jij ook ?-vroeg Stan Haag toen hij Mimmo op een late avond tegen kwam in de studio.
-Tuurlijk.- antwoordde de Italiaan.
-We hebben een keeper nodig.-
-Ikke goeie keeper.-
-Ben je zaterdag vrij?-
-Zeker.-
-We vertrekken hier om tien uur.-
En na dit historische gesprek hadden wij een keeper waar ieder doelwachter in Nederland een puntje aan kon zuigen .
Goed, hij liet er wel eens eentje door, maar dat ging zo stijlvol en met zoveel tranen en zo’n prachtige snik in de stem als hij gudverdikke zei en de namen van alle Italiaans heiligen die ooit op aarde hebben rond gelopen ten gehore bracht,dat wij blij waren dat er weer een bal achter hem lag. Bovendien was Mimmo altijd gekleed zoals Italiaans keepers in de serie A ! De tegenstanders schrokken soms zo van de professionele outfit van Mimmo dat ze vergaten te schieten als ze voor zijn doel stonden.
Toen de partijtjes steeds heftiger werden en de wedstrijden belangrijker dan de gezelligheid na afloop in de bar, ben ik er mee gestopt. Ik heb het langzaam afgebouwd, want we werden betaald omdat bekende deejays het veld betraden . Maanden nadat ik niet meer mee speelde, huppelde een bijna look a like van mij in het elftal die een snor had, halflang haar en ook niet kon voetballen, dus niemand had in de gaten dat de echte Luik in Laren liep te winkelen…..
Het was een mooie oplossing totdat ik bij Veronica een brief kreeg van een meisje uit Franeker, die het heel leuk met mij had gehad na afloop van de voetbalwedstrijd aldaar en zich afvroeg of ik de volgende week nog langs kwam omdat ze mij graag wilde voorstellen aan haar ouders.
Rij en vrij voorzichtig,denk aan mij Will
Aug 14, 2009 | Will Wil Wel | Leave A Comment »
Will Wil Wel : Caroline
Ik woon tegenwoordig veel en regelmatig in Spanje en dat is een paradijs voor radioliefhebbers. Elk dorp, elke stad heeft hier zijn eigen radiostation en als het een beetje meezit een stuk of drie…
Altijd illegaal, maar daar doen ze hier niks aan want waarom zou je. Er zijn om de paar maanden wel wat mannetjes ,en heel vaak Nederlanders,die denken,wat Rob Out en zijn maatjes ooit hebben gedaan,kan ik ook.Ze kopen een zender, halen wat muziek van internet, geven het station de naam van hun vrouw of vriendin en twee maanden later is het over …En wat dan?
Kun je altijd nog een teeveezendertje beginnen, want dat gaat hier ook heel makkelijk. Geen hond die er naar kijkt maar Burlosconi is ook ooit zo begonnen en wie niet waagt die wint nooit! Ik zie dat komen en gaan van de amateurs met een glimlach aan en roep, als ze bij me komen om mee te doen met een smile maar nooit voor de bijl, dat ik geen tijd heb. Druk druk druk met niks!
Maar vorige week zat ik in mijn stamkroeg in het dorp en toen ik hoorde dat Radio Caroline hier vanaf september gaat beginnen met uitzendingen. Kijk,dat is andere koek! Want radio Caroline is, na Veronica, mijn alltime favorite. Dat waren de jongens die aan boord van een krakkemikkige boot door bleven gaan toen wij allang in onze luie landrottenstoel bij de Hilversumse omroepen zaten. De boys die niet of nauwelijks te eten hadden en vanuit de lucht werden gefotografeerd omdat ze dan makkelijker opgepakt konden worden als ze aan land kwamen. Een zendschip waar beton in was gestort omdat de gaten er in vielen en een zendmast die veel te hoog was en bij zwaar weer er voor zorgde dat de boot bijna op zijn kant ging.Avontuur mijnheer!
Maar wel het station waar ik voor het eerst Procol Harem hoorde en al die grote Engelse hits die toen nog door de Nederlandse groepen werden gekopieerd. Radio Caroline. Dat waren voor mij ,toen ik bij Veronica werkte, de jongens die wisten hoe het moest.En… ze waren nog harder ook ! En ziet…. Jaren later, toen bij ons in Nederland het hele Veronica gebeuren vakkundig de nek was omgedraaid en ik
via wat geklooi bij de AVRO en de TROS toch maar weer piraatje wilde spelen, kwam een Haagse jongeman bij meen vroeg of ik er wat voor voelde om programma’s te maken voor Caroline. De boot lag nog op zijn plek ,de zenders werkten en er zaten wat waaghalzen aan boord die er voor zorgden dat er 24 uur werd uitgezonden.
Het was allemaal zwaar illegaal want er stond gevangenisstraf op medewerking met een station dat vanaf de Noordzee uitzond. Ik riep meteen dat ik graag wat wilde doen en twee dagen later werd er op de boerderij waar ik toen woonde een studio gebracht waar ik niks van begreep en waar ik cassette bandje mee moest opnemen met mijn programma’s. Ik miste Adje Bouman,maar uiteindelijk kreeg ik de techniek onder de knie en ik weet nog dat ik van twee antiek pick-ups, zogenaamde snelstarters had gemaakt door middel van een vilten mat en wat wasknijpers…. Ik scheet in mijn broek dat ik ontdekt zou worden.
De studio boven in mijn boerderij had een groot raam dat uit keek op een landweggetje en ik kon de politie, die nooit langs kwam, dus van verre zien aankomen.Als ik de programma’s klaar had, deed ik de cassettebandjes in een trommeltje, verstopte die in een oude schuur en ging fluitend naar bed. Iedere week leverde ik mijn programma’s af bij een motel in de buurt van Den Haag. Hij de bandjes,ik de enveloppe met geld.Niet veel, maar genoeg om van te leven. De bandjes werden met gevaar voor eigen leven met een nauwelijks zeewaardig jacht vanuit Scheveningen naar de Caroline gebracht en Fred Bolland, want dat was de maniak die dit allemaal deed was altijd blij als –ie weer terug was. En opeens was het over.
Ik hoorde op een zondagavond toen ik bij Rob Out langs ging, dat het schip uiteindelijk was gebroken.
Iedereen veilig van boord,maar Caroline bestond niet meer! Mijn laatste bandjes die ik voor Fred had opgenomen, heb ik ergens liggen,maar waar…… Misschien in een trommeltje in een oude schuur ergens in Nijkerk. Volgens de geruchten gaan ze dus hier in september beginnen en ik weet zeker dat ze dan iedereen een poepie laten ruiken. Ik doe niet meer mee,want mijn vrouw zong uit volle borst –je wordt ouder papa ,van Peter Koelewijn toen ik heel voorzichtig vroeg wat ze er van zou vinden als ik……..
Maar luisteren mag!
Viva El Caroline.
Rij en spanje voorzichtig,denk aan mij Will
Jul 08, 2009 | Will Wil Wel | 1 Comment »
Will Wil Wel: Oranjebal in Krasnapolsky
Als ik in Nederland ben,verblijf ik in Baarn en daar is het heel gezellig,maar na een dag loop ik richting station en neem de trein naar Amsterdam. Door het centrum van Baarn lopen is leuk,maar in Amsterdam rond slenteren is nog veel leuker. Hoe het komt weet ik niet, maar op de een of andere manier kom ik altijd, na wat omzwervingen door de stad, in hotel Krasnapolsky terecht.
Voor een oud Veronicaan eigenlijk niet zo vreemd, want Kras is in de geschiedenis van Veronica heel belangrijk en heel bijzonder geweest. Ooit was daar een vergadering van aandeelhouders die de mooie praatjes van de Verweijs zat waren en hadden besloten geen dubbeltje meer in de onderneming te stoppen . Op tafel stond een oude radio en de gebroeders V. deelden de aanwezigen mee dat er die avond nog een proefuitzending vanaf het schip te horen zou zijn .
Dat gebeurde inderdaad, maar wat de geldschieters niet wisten, was dat er een ingehuurde radioamateur twee straten verder met een zendertje zat te pielen en het geluid dat uit de radio kwam niet vanaf de Noordzee werd uitgezonden ,maar vanuit de Amsterdamse binnenstad. De heren besloten ter plekke nog wat geld in de onderneming te steken en daar hebben ze nooit spijt van gehad, want de aandeelhouders van radio Veronica zijn er niet slechter op geworden!
In de eerste jaren van Veronica was producer Dick Dubois altijd bezig met bijzondere dingen. Hij organiseerde Veronica showavonden met een aantal bekenden zangeressen, een acrobaten duo en een goochelaar, want daar kwamen de mensen toen nog de deur voor uit. Altijd volle bak en veel succes.
Het bandje dat de artiesten begeleidde was genaamd Roeck Williams en de Fighting Cats en dat het zoontje van Dick de drummer van de band was, is louter toeval geweest. Ik speelde in die tijd saxofoon en aangezien er steeds meer gitaarbandjes blazers in hun gelederen opnamen omdat groepen als de Alan Price Set daar in Engeland succes mee hadden,was ik opeens lid van de Fighting Cats en ging mee op tournee met de Veronica shows. Ik speelde eigenlijk Jazz muziek ,maar ik was heel flexibel want ik had net een nieuw volkswagentje met een hoge financiering gekocht en ik kwam er na een avond optreden al achter dat Rock and Roll veel meer betaalde.
Het hoogtepunt van een jaar Veronicashows was het Oranjebal in Krasnapolsky in Amsterdam op dertig april. Ik kan me nog herinneren dat het feest zich afspeelde in een paar giga zalen,met een wintertuin bommetje vol met fans van Veronica en dat je bij een heleboel bars de gratis consumptie bonnen kon inleveren! Dick Dubois regelde elk jaar een super act uit Engeland en als het zo uitkwam mochten wij die begeleiden of als dat niet nodig was, regelde hij dat we met de sterren op de foto mochten . In mijn werkkamer hing jaren een foto van de Seachers die zich na afloop van hun optreden minzaam over de Fighting Cats buigen en duidelijk denken, opschieten met die kiek want we willen die lekkere meiden van Amsterdam wel eens van dichtbij bekijken.
Het laatste oranjebal dat ik mij herinner was met Cat Stevens. We moesten hem begeleiden en zaten in de zelfde kleedkamer. Hij nam vlak voor het optreden wat pilletjes tot zich, waar ik toen nog nooit van had gehoord want ik liep nog op een paar biertjes of als het helemaal te gek was een baccardi-cola. De heer Stevens veranderde binnen een minuut totaal en werd van een ietwat slome duikelaar een artiest die de sterren van de hemel zong en een half uur langer optrad dan was afgesproken . Gelukkig had ik nooit de neiging gehad om te zingen want wie weet wat er dan allemaal met me was gebeurd…..
Buiten Kras was het de hele avond al wat onrustig en tegen het einde van ons Oranjebal stond de binnenstad van Amsterdam op zijn kop omdat er allerlei relletjes waren uitgebroken en wij werden onder politie begeleiding naar de parkeergarage gebracht waar onze auto´s stonden. Dick Dubois was zo geschrokken van de gevechten in de stad dat hij terplekke besloot nooit meer een Oranjebal in Kras te organiseren.
Het gevolgen van zijn beslissing zijn gigantisch geweest want in plaats van een feest op Koninginnedag in Hotel Krasnapolsky wordt het nu op de Dam gevierd met Nederlandse artiesten en dat is eigenlijk veel leuker.
Rij Oranjebal en Kras voorzichtig, denk aan mij Will
Jun 01, 2009 | Will Wil Wel | Leave A Comment »
Hart voor Dieren
“Het is hart met een t hoor, niet met een d”, zegt Will Luikinga over zijn nieuwe dierenprogramma “Hart Voor Dieren”. Will Luikinga gaat zijn hele leven intensief met dieren om en ook het afgelopen seizoen was hij al in een dierenprogramma op de televisie te zien. Zijn nieuwe programma wordt echter totaal anders. Zelf typeert hij het als een ongedwongen dierenprogramma, met een vleugje humor. Vanaf zaterdag 28 oktober 1989 zal dit opvallende nieuwe spektakel maandelijks bij Veronica te zien zijn.
“Hart voor Dieren” speelt zich af in de lounge van een dierenhotel. Will Luikinga is de baas van het hotel, waar doorlopend de meest uiteenlopende beesten in- en uitchecken. “Alles wat benen heeft en tam is, komt voor in het hotel”, vertelt Luikinga. “Het zijn allemaal echte dieren. Een schaap is welkom, maar een poema ook. Als hij maar tam is. We behandelen een groot aantal onderwerpen. Vaste prik is een journaal voor dieren, dat door een beest gepresenteerd wordt: Simon Slenter. Wat voor dier dat is weten we nog niet, daar wordt nog aan gewerkt. Het is in ieder geval geen gewoon dier. Geen hond of kat, we zien wel. We maken er in ieder geval een raar beest van.”
Toilet
“Hart Voor Dieren” bevat veel grappige zaken, zoals beesten die met elkaar praten, maar ook een nieuw toilet, de nieuwste dierenmode en recycling van kattebakvullingen komen aan bod. Maar het programma, is op zich heel serieus. Luikinga: “Er doet ook een dierenarts mee. Daarvoor treedt dr. Peter Poll steeds aan. Hij neemt de serieuze medische problemen voor zijn rekening. De eenvoudige gevallen doe ik zelf. Ik mag wel zeggen dat ik veel ervaring heb met dieren, ik ben ermee opgegroeid. Jarenlang heb ik op een boerderij gewoond en daar heb ik zo’n beetje alle bevallingen in eigen hand genomen. Van een schaap tot en met een paard. Dan leer je wel eenvoudige medische klusjes te klaren. Maar alleen de simpele gevallen behandel ik hoor. Dokter Poll doet het zwaardere werk.”
“En ik run dat hotel dus. Maar ik doe meer dan alleen de gasten ontvangen. Ik kan bijvoorbeeld uit de keuken komen om te zeggen dat ik iets lekkers heb gemaakt uit een honden- of kattenkookboek. Want dierenkookboeken bestaan echt. Al die dingen spelen zich af in de lounge van het hotel. In het journaal komen allerlei leuke gebeurtenissen voor die zich her en der in dierenland afspelen. Dat kan een onderwerp uit een dierentuin zijn, maar het kan eigenlijk overal vandaan komen. De meest rare dingen zullen de revue passeren: joggingpakken voor poedels bijvoorbeeld. Of regenpakken voor Bobtails. Die bestaan echt. En ze worden nog verkocht ook… Ach, je weet niet wat er binnen komt.”
May 04, 2009 | Programma's, Will Wil Wel | Leave A Comment »
Will Wil Wel : Je stinkt naar vis
MAANDAG: “Goedemorgen mijnheer”, zegt een jongeman, die mij uit bed heeft gebeld. Hij staat met een smile in de deuropening en wacht netjes tot ik onder de mensen ben.
“Jij dacht zeker ook, de ochtendstond heeft goud in de mond”, mompel ik na de toegestane bedenktijd.
“Het is al kwart over acht”, antwoordt de jongeling.
“Hoe laat ben jij naar bed gegaan?”, vraag ik
“Elf uur mijnheer.”
“En om een uurtje of zeven standje zeker onder de douche?”
“Nee, half acht mijnheer.”
“Weetje wat het probleem is”, zeg ik terwijl ik hem recht in de ogen kijk. “Ik ging er veel later in wegens drukke werkzaamheden en daarom kom ik er ook veel later uit, wegens geen werkzaamheden ”
“Oh”, zegt hij, “ik heb u dus uit bed gebeld?”
“Precies”, antwoord ik. “Maar wat kan ik voor je doen. .?”
“Heeft u vakantiewerk voor me?”
“Heb je een rijbewijs?”
“Nee, ik ben bijna achttien en ik wil geld verdienen voor een brommer.”
“Houd je van tuinieren?”
“Thuis niet, maar bij een ander wel”
“Je kunt over een uur aan de slag.”
“Wat moet ik doen ?”, vraagt de jongeman, terwijl hij een bloknootie uit zijn zak haalt
“De tuin een beetje in orde maken”, zeg ik “Wat gaat dat kosten?”
“Dan zou ik even moeten kijken wat er precies moet gebeuren”, antwoordt mijn nieuwe werknemer.
Even later, als we door de tuin zijn gelopen, maakt hij een korte berekening en zegt: “Ik denk dat u met vijftig gulden klaar bent, mijnheer. Tenzij ik iets tegenkom wat ik nu niet heb gezien.”
“Akkoord”, roep ik “En mag ik je wat vragen?”
“Natuurlijk”, antwoordt hij
“Is jouw vader misschien aannemer?”
Hij kijkt mij even verbaasd aan en zegt dan: “Ja, hoe weel u dat?”
“Laat maar”, mompel ik “Tot over een uur en succes als je later de zaak van je vader overneemt”
WOENSDAG: Mijn programma kwam weer live vanaf de kar. Artiesten lopen het podium op en af, zingen hun liedje, krijgen een bloemetje, een pak consumptiebonnen en een warme hand voor bewezen diensten Af en toe moet je artiesten interviewen, want ik ga er maar van uit dat ze geen tweehonderd kilometer rijden om een liedje te zingen. Nou hebben de meeste zangers en zangeressen niet zoveel te vertellen Hier en daar wil er nog wel eens een jonge hond geboren worden of is het fietsje van de jongste dochter gestolen, maar dan houdt het op. Vandaag had ik een diepte-interview met Barbarella, de drie dames die ooit het openingslied van de Pin-Up Club zongen. Ze hebben een tweede plaatje gemaakt en volgens mijn moeder klinkt dat ook wel aardig. Terwijl ik met een van de dames stond te praten, tikte een ander mij op de schouder en zei: “Mag ik ook even wat zeggen?” Toen ze bleef aandringen draaide ik mij om en duwde de microfoon onder haar kokette neusje. “Ga je gang”, zei ik.
“Je stinkt naar vis”, riep ze.
Mijn hersenen begonnen op volle kracht te werken en ik had bijna een zeer vervelende opmerking gemaakt maar ik hield me in, want voor je het weet staat zo’n wereldster te huilen. “Zeeland… visschotel gegeten”, stamelde ik en aangeslagen liep ik de bühne af. Met vlugzout werd ik bij gebracht door producer Jan de Hoop en ik was blij dat ik de rest van het programma nog naar behoren kon presenteren. Na afloop van de uitzending werd ik ter verantwoording geroepen bij de hoogste instantie en ik heb moeten beloven dat ik tijdens de uitzending nooit meer van een visschotel mag snoepen en indien zulks wel geschiedt, ik onmiddellijk de tanden moet poetsen, dan wel de mond met daartoe in de handel gebracht mondwater dien te spoelen. Om dergelijk incidenten te voorkomen krijgt iedere presentator van het bedrijf een setje met artikelen die het onaangenaam geuren uit mond en oksels rigoureus de kop indrukken. Trouwens een bijzonder fris plaatje, die nieuwe van Barbarella.
DONDERDAG: De jongeman die bij mij in de tuin werkte, heeft inmiddels de rekening gestuurd. De post ‘onvoorzien’ is wat aan de hoge kant maar dat komt omdat hij een mierennest heeft gevonden en de beestjes meteen met harde hand heeft uitgeroeid. Hij is er zolang mee bezig geweest dat ik het sterke vermoeden heb dat hij de mieren één voor één heeft begraven.
Rij en vis voorzichtig, denk aan mij
Apr 17, 2009 | Will Wil Wel | Leave A Comment »
Will Wil Wel : Pyjamafeestje
Een paar jaar geleden werd ik door Frits Spits uitgenodigd voor een televisieprogramma waarin hij aandacht besteedde aan een bepaalde gebeurtenis uit het verleden. Ik zat daar vanwege een marathonuitzending van de Pin Up club, de pyjamaparty, die ik had gepresenteerd. Voor zover ik me kan herinneren begonnen we ’s avonds om twaalf uur met het speciale feestje en duurde het tot vroeg in de morgen. Vier of vijf uur moet het geweest zijn. Ik weet het niet meer precies, maar dat het een heel lange uitzending was, staat als een paal boven water want ik rolde tegen zeven uur ’s morgens in mijn bedje.
Als ik zwaar heb getafeld, word ik nog steeds zweterig wakker als ik aan die uitzending denk! Er werd niet gerepeteerd en er was volgens mij geen draaiboek of een schema. Er was eigenlijk niks behalve veel camera’s en een heleboel mensen die verplicht in pyjama rond liepen.
Toen ik de trap afkwam van de eerste verdieping van de discotheek waar de gedenkwaardige uitzending live vandaan kwam, hoorde ik alleen maar –broek uit ,broek uit- en dat viel me vrij rauw op het dak, want de laatste keer dat ik die kreet had gehoord was in de legerplaats Ossendrecht toen ik Ria Valk tijdens een bonte avond voor de militairen moest aankondigen.
Ik heb de opnames van de pyjamaparty jaren geleden nog een keer gezien. Wat een zooitje en wat weinig seks. In die tijd dacht ik en met mij heel Nederland, dat het programma een zwaar pornografisch gebeuren was waar blote dames af en aan liepen terwijl ze olijk lachend met hun grote boezems zwaaiden en tussendoor nog even bewegingen richting de twee als zijnde getrouwde cameramannen en een toevallige voorbijganger demonstreerden.
Niks van dat alles.
Geen blote borst te bekennen en blote buiken nul. Als je tegenwoordig in een winkelcentrum loopt zie je meer blote navels en buiken dan tijdens die beroemde pyjamaparty. De kranten stonden er vol van, niemand had het gezien, maar de volgende morgen sprak iedereen er wel schande over…
En ik… Ik werd tijdens de uitzending van links naar rechts gesleept. Het ene moment stond ik bij een aantal dames die meededen aan de miss wet T-shirt verkiezingen en aangemoedigd door het publiek onder een douche stonden met veel te dikke T-shirt aan zodat je niks kon zien en even later had ik een diepte interview met iemand zo stoned als een garnaal die bezig was met bodypainting, maar de verf zo dik op het lichaam van zijn vrouw had gesmeerd dat je moest raden of ze naakt was of dat zich had laten beschilderen terwijl ze zich eerst in jaeger ondergoed had verpakt.
Jef Rademakers is de man achter de Pin up club, het eerste erotisch getinte programma op de Nederlandse televisie. Sommigen zien de Pin up club als het begin van de verloedering op de beeldbuis. Het programma is echter buitengewoon onschuldig, vooral bij terugkijken. De Playboy bestaat al tientallen jaren en het programma is in vergelijking een stuk minder expliciet. Jef Rademakers zegt jaren later over het programma: "Voor het eerst zagen vrouwen erop TV aantrekkelijk uit".
De formule van de Pin up club wordt in 1989 op het commerciële RTL Veronique op een schaamteloze manier gekopieerd met Club Verotique.
Specials
Gedurende de run van het programma verschijnen er ook een aantal specials. In 1988 wordt er onder de naam Pin up club special een reportage uitgezonden vanuit het Braziliaanse Carnaval in Rio. Ook worden er zogenoemde Pin up club pyjamaparties georganiseerd met muziek en erotiek, gepresenteerd door Will Luikinga.
Makers
Gemaakt door Jef Rademakers
Presentatie Will Luikinga
VOO
Achtergrondinformatie
Het nummer "We come to cheer you up" van Barbarella dat wordt gebruikt als de openingstune van seizoen 2 wordt een kleine hit in 1989.
De formule van de Pin up club wordt in 1989 op het commerciële RTL Veronique op een schaamteloze manier gekopieerd met Club Verotique.
Specials
Gedurende de run van het programma verschijnen er ook een aantal specials. In 1988 wordt er onder de naam Pin up club special een reportage uitgezonden vanuit het Braziliaanse Carnaval in Rio. Ook worden er zogenoemde Pin up club pyjamaparties georganiseerd met muziek en erotiek, gepresenteerd door Will Luikinga.
Makers
Gemaakt door Jef Rademakers
Presentatie Will Luikinga
VOO
Achtergrondinformatie
Het nummer "We come to cheer you up" van Barbarella dat wordt gebruikt als de openingstune van seizoen 2 wordt een kleine hit in 1989.
Voor de mensen die de nacht nog niet kennen: De nacht van de erotiek is een erotisch getinte dansavond voor jong en oud.
Onze bedoeling is eens een leuke avond te organiseren waar alle leeftijdscategorieën ieder jaar weer opnieuw naar uitkijken. Denise die je kent van de erotische screenshots in de Gaston en Leo show en ook van de Pin-up club op de Nederlandse televisie is een icoon in de erotische wereld! Ze is een klassevrouw die nog steeds zeer geliefd is door jong en oud en is niet toevallig uw gastvrouw op de nacht van de erotiek. Wat u kan verwachten is een nacht vol amusement, met leuke acts, mooie attenties, en een verwenavond om naar uit te kijken. Op elke editie krijgt iedere bezoeker (om alvast in de sfeer te komen) een gratis sex on the beach cocktail. Verder word er je doorlopend verwend met het lekkerste fruit in de zwoelste slagroom om je vingers en ..... van af te likken,fingerfoods en candy, die hoe later op de avond hoe zwoeler worden aangeboden.
Ook heb je acts van zowel mannelijke als vrouwelijke artiesten die je in de juiste stemming brengen en waarmee je na afloop in de meest kinky vormen op de foto kunt! Vuurspuwacts, slangenacts (waarmee je nadien ook op de foto kan) en de meeste populaire muziek die je in de juiste sfeer brengt.
Eens te meer word gezegd dat er voor de “oudere” generaties niets van speciale avonden meer worden georganiseerd en daarop is dit het antwoord!
Wie het nog niet deed moet de nacht zeker eens proberen!
Onze bedoeling is eens een leuke avond te organiseren waar alle leeftijdscategorieën ieder jaar weer opnieuw naar uitkijken. Denise die je kent van de erotische screenshots in de Gaston en Leo show en ook van de Pin-up club op de Nederlandse televisie is een icoon in de erotische wereld! Ze is een klassevrouw die nog steeds zeer geliefd is door jong en oud en is niet toevallig uw gastvrouw op de nacht van de erotiek. Wat u kan verwachten is een nacht vol amusement, met leuke acts, mooie attenties, en een verwenavond om naar uit te kijken. Op elke editie krijgt iedere bezoeker (om alvast in de sfeer te komen) een gratis sex on the beach cocktail. Verder word er je doorlopend verwend met het lekkerste fruit in de zwoelste slagroom om je vingers en ..... van af te likken,fingerfoods en candy, die hoe later op de avond hoe zwoeler worden aangeboden.
Ook heb je acts van zowel mannelijke als vrouwelijke artiesten die je in de juiste stemming brengen en waarmee je na afloop in de meest kinky vormen op de foto kunt! Vuurspuwacts, slangenacts (waarmee je nadien ook op de foto kan) en de meeste populaire muziek die je in de juiste sfeer brengt.
Eens te meer word gezegd dat er voor de “oudere” generaties niets van speciale avonden meer worden georganiseerd en daarop is dit het antwoord!
Wie het nog niet deed moet de nacht zeker eens proberen!
Pin-up Club
Lyda van Leersum, bekend door haar rolletje in Pisa en enkele plaatjes, gaat haar „kunsten” nu waarschijnlijk bij Veronica tonen. Lyda: „Veronica gaat als eerste in Nederland een erotisch programma maken, waarvoor ik nu ben benaderd. Het gaat ‘Pin-Up Club’ heten. Hoe het er uit gaat zien is nog niet helemaal duidelijk, maar ze hebben me verteld dat je het moet zien als een TV-versie van het blad ‘Playboy’. Het contract heb ik thuis liggen, ik hoef alleen nog maar m’n handtekening te zetten. Er is echter nog een probleempje dat opgelost moet worden. Ik wil niet helemaal naakt. Ze moeten wel van heel goeden huize komen willen ze me zo gek krijgen. topless? Daar maak ik geen probleem van. Waarom ik nooit in Playboy heb geposeerd? Gewoon een kwestie van geld. Playboy bood me 12.000 gulden. Aangezien ik voor een naaktreportage van Panorama veel meer kreeg, ben ik met dat blad in zee gegaan. De hoogste bieder wint,logisch toch?”
Jef Rademakers, Prachtig gefrustreerde katholiek
„Zo’n prachtige gefrustreerde katholiek als ik ben Is natuurlijk bij uitstek geschikt om een programmaserie ats de Pin-Up Club voor te stellen”, grijnst hij. Maar het heeft ook nadelen om katholiek geweest te zijn, vindt Jef Rademakers. „Voor de rest van je leven ben je gezegend met een buitengewoon open oog voor alles wat met erotiek, dames en verboden vruchten te maken heeft.” In gesprek met Jef Rademakers, het brein achter „Showpoint”, de „Bikini Story” en de „Pin-Up Club”.
Een katholieke opvoeding is geen afwijking, weet Rademakers. „Maar zou je het willen missen, zo’n afwijking”, grinnikt hij. Rademakers heeft zijn portie geloof wel gehad. „Ik zat bij de nonnen op de kleuterschool, bij de broeders op de lagere school en daarna ook nog eens op een katholieke middelbare jongensschool. Dat was niet allemaal rozegeur en maneschijn. Er valt een leukere voorbereiding op het grote leven te bedenken. Maar wanneer je later alles wat er gebeurd is weet in te pakken in leuke activiteiten, ach ja.” En dat weet Rademakers. Met „Showpoint” en „De Bikini Story” toonde Rademakers al zijn kunnen, maar dat was slechts het voorspel voor de „Pin-Up Club”. „Het klinkt een beetje deftig, maar met een beetje gevoel voor relativiteit, zou je dat voorstudies voor de Pin-Up Club kunnen noemen.”
Droom
De „Bikini Story” was een heel merkwaardig fenomeen, herinnert hij zich. „Ik ben met dat programma begonnen omdat ik toevallig op het nieuws een rare foto zag van een man met een te zware bril, een soort broer van Sjef van Oekel. De uitvinder van de bikini was overleden, Jef Rademakers met de kampioen van
de „super vixens” (de vrouwen met de grote borsten) Russ Meyer In een komende „Pin-Up Club” unieke beelden van het Braziliaanse carnaval werd er gezegd. Wat raar, dacht ik ’s avonds in bed, er komt iemand op televisie als zijnde de uitvinder van de bikini!” Dat is iets voor een programma, wist hij. „Het is natuurlijk de droom van elke schooljongen om de mooiste meiden op de leukste stranden van de wereld te mogen filmen”, lacht hij. De Bikini Story is heel erg goed bekeken in Nederland, volgens Rademakers. „Ik heb zelden een programma gemaakt waarop ik zoveel reacties kreeg. En wonder boven won- der ontstond er ook in het buitenland be- langstelling voor het programma. De „Bikini Story” is nu in elf landen uitgezonden. In Amerika trouwens niet op de gewone zender, ze vonden het echt te ver gaan. Uiteindelijk heeft Playboy Channel het programma uitgezonden. Ik hoop dat we ook met de „Pin-Up Club” een produkt maken dat niet alleen in Nederland gewaardeerd wordt, maar dat ook in het buitenland zijn markt vindt.”
Grote borsten
En daar heeft het alle schijn van. De „Pin-Up Club” dendert de komende maanden met een vierwekelijkse frequentie over het scherm. Een adembenemend programma, belooft Jef Rademakers. „Met onderwerpen die, op wat voor manier dan ook, iets met seks, schoonheid en erotiek van doen hebben. Mooie dames mogen zich in mijn belangstelling verheugen, absoluut. Ik vind erotiek eën prachtig gegeven. Ik vind het ook een eeuwig onderdeel van de showbusiness.” Voor het eerste programma reisde Rademakers onlangs naar Parijs om de cineast Russ Meyer te interviewen. „Een fantastisch regisseur”, roept Rademakers geestdriftig. „Meteen merkwaardige voorkeur voor dames met heel grote borsten. Hij heeft bovendien een aantal uitgesproken ideeën over het leven, over mannen en vrouwen. Een prachtig gesprek.” Maar daar blijft het natuurlijk niet bij. Rademakers weet wat zijn kijkers willen. „Uiteraard stel je in zo’n programma voor dat je af en toe mee kunt kijken door de lens van een camera van een fotograaf die vooreen beroemd blootblad als Lui, Penthouse of Playboy werkt. Maar het is misschien ook heel aardig om te zien hoe mooie mannen gefotografeerd worden en hoe een erotische fotoreportage van een mooie man gemaakt wordt. Een onderwerp dat met name vrouwen zou moeten aanspreken.”
Rio de Janeiro
Jef Rademakers verheugt zich alvast op het programma dat op 3 februari wordt uitgezonden. „Dat wordt een Pin-Up Club Special, gewijd aan de erotische kanten van het carnaval van Rio de Janeiro”, licht hij toe. Rademakers bezocht Rio voor het eerst toen hij de Bikini Story draaide. Een geweldige stad, merkte hij. „Tijdens het carnaval van dit jaar heb ik een week lang met drie cameraploegen in Rio gedraaid. We hebben natuurlijk de grote parade van de sambascholen gefilmd. Maar ik ben ook bij die beroemde bals geweest waar zich de meest merkwaardige taferelen afspelen, zoals bij het bal van de voetbalclub Flamengo, in de wandeling het „zwart en rood”-bal genaamd. Dat bal staat erom bekend dat het redelijk uit de hand kan lopen.” De Pin-Up Club is slechts één van de vele activiteiten van programmamaker Rademakers. „Ik heb een produktiebedrijf”, benadrukt hij. „Voor Nederland maakt dat bedrijf tussen de veertig en vijftig televisieprogramma’s. Een aantal van die programma’s wordt in het buitenland begeleid. Van al dieprogramma’s hebben er zes met erotiek te maken, zeven met mijn favoriete sport wielrennen en wat andere programma’s met een andere grote hobby van me, de literatuur. Ik heb net vier programma’s gemaakt met Gerard Reve waarin het in feite ging om het wezen van religie. Wat mensen in verwarring brengt is dat je daarnaast ook nog erotiek doet. Het is gewoon één van de vele dingen in het leven die mij interesseren en daarom wil ik ook daar graag programma’s over maken. Voor de NOS maak ik voor het komend seizoen een serie van tien programma’s over de gezondheidszorg in Nederland. Dat zijn serieuze programma’s, zware kost. Het kost heel veel energie en heel veel tijd om dat te produceren. En dan is het een verademing om tussen de bedrijven door met wat lichtere dingen zoals ‘De Pin-Up Club’ bezig te kunnen zijn.” Jef verzekerde zich voor de „ Pin-Up Club” van uitstekende assistentie…
Openhartig
De tijd was bovendien rijp voor De Pin-Up Club, vindt Jef Rademakers. „Er liggen in de kiosk ontzettend veel bladen. En op de televisie heb je ook een heel breed scala van programma’s. Het merkwaardige is dat er voor elk blad wel een vergelijkbaar televisieprogramma bestaat, behalve voor bladen als Playboy, Penthouse, Lui en Man. Dat was ‘not done’, vonden de omroepen lange tijd. We zijn inmiddels ver genoeg om ’s avonds om elf uur een openhartig, leuk en mooi magazine uit te zenden waarin je zonder gêne naar mooie mensen kunt kijken.”
Vorig jaar gaven Adelheid Roosen, de Frisse Jongens en Jack Spijkerman al een voorzet in die richting met „VARA’s Nachtshow”. Een jammerlijke mislukking, vindt Jef Rademakers. „Kijk, het was toch een beetje het hinken op twee gedachten: de VARA wil graag erotiek op het scherm brengen, maar het mag niet recht toe recht aan. De VARA mag alleen maar een schaars geklede jongedame laten zien wanneer Jack Spijkerman daar een paar kritisch progressieve grappen bij maakt. Die combinatie is buitengewoon slecht geslaagd. Als er ook één programma op de Nederlandse televisie is dat buitengewoon weinig op De Pin-Up Club zal lijken, dan is het wel ‘VARA’s Nachtshow’. Dat zijn twee fenomenen van ongelijkwaardige grootheid. Zoiets als de verhouding tussen Frank Sinatra en Ronnie Tober!”
Opwindende Pin Ups
„Het maken van de ‘Pin-up Club’ is buitengewoon opwindend voor deze stoute, gefrustreerde katholieke jongen uit Roosendaal,” heeft televisiemaker Jef Rademakers eens gezegd. En zo is het ook, want er zijn heel wat Nederlandse mannen jaloers op ‘Sjefke’ die toch maar steeds aanwezig ‘moet’ zijn bij de opnamen van dit erotische programma. Zo zien we vanavond dat overal in Nederland de vakantiepret heerlijke vormen aanneemt. De „Pin-up Club” nam een kijkje bij de Loosdrechtse Plassen waar heel wat spannende dingen gebeuren. In de Joegoslavië Special zien we vier schitterende blondines die per zeilboot de Dalmatische kust aandoen.
Controversieel
Veel mensen denken dat de programma’s van de VPRO en de EO de meest controversiële programma’s zijn. Dat blijkt niet het geval te zijn: van de programma’s die in 1988 en begin ‘89 werden uitgezonden, waren de programma’s van de VARA en Veronica het meest controversieel. Dat blijkt uit een lijstje van de afdeling kijk- en luisteronderzoek van de NOS. Zij meten de ’standaard deviatie’ van een programma aan de hand van hoe uiteenlopend een programma gewaardeerd wordt. Hoe hoger de standaarddeviatie, hoe controversieler het programma. Het meest controversieel was de VARA-speelfilm “Lieve Jongens” met een standaard-deviatie van 2,2. Daarna volgden twee Veronica-programma’s: de “Pyama Party” en de “Pin Up Club”, elk met een 2,1. “Ravotta Bizarra” van de VARA scoorde tenslotte een 2,0. De “Pin-Up Club” was een van de meest controversiële programma’s.
Het Pyjama feest met Will Luikinga
Zelf bezit Jef Rademakers geen pyjama, maar dat mag de pret niet drukken. Er zullen nog wel meer van zijn 1SOO gasten met hetzelfde euvel te kampen hebben, verwacht hij. En een feestelijk nachtgewaad heb je toch echt wet nodig om mee te feesten op de Pyjama Party die ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de Pin Up Club in de nacht van zaterdag op zondag vanaf het scherm zal spetteren. “Nog nooit heeft een live programma van drie uur zo kort geduurd,” voorspelt Rademakers. Vooral niet als het programma eigenlijk maar twee uur duurt. De Pyjama Party speelt zich namelijk af in de nacht van de 24 en 25 september, de nacht dat de zomertijd overgaat in de wintertijd. En net in die nacht verzorgt Veronica van twaalf tot twee uur een live programma. Of eigenlijk tot drie uur, want om twee uur maakt de klok een klein sprongetje. “Er is nog nooit een programma zo snel voorbij gegaan,” lacht Rademakers.
Pin Up Dancers
Maar zelfs zonder dat sprongetje in de tijd zal het programma in een vloek en een zucht voorbij zijn. De Pyjama Party wordt echt een krankzinnig feest, met striptease, erotische acts, Pin Üp Dancers, disco acts, zangers en zangeressen. “Er komt geen zanger in die niet een pyjama aan heeft en er komt geen zangeres in normale kleren.” En dat wordt smullen. Wie is er niet benieuwd naar de outfit van Will Luikinga, de presentator van de Pyjama Party? Of naar het feestelijke nachtgewaad van Sabrina, de koningin van de nacht? De Pyjama Party zal in alle opzichten een opzienbarend feest worden. Rademakers: “Het is voor het eerst dat er een live televisieprogramma van twee uur wordt uitge- zonden waar erotiek de invalshoek is. Ik verwacht dat er ook wel een cameraploeg uit Duitsland en één van ITN zal zijn. Het zou me bovendien niet verbazen als er ook een ploeg van de commerciële stations in de Verenigde Staten op het feest zal verschijnen. De Pin Up Club is niet alleen het meest besproken programma, maar ook het felst omstreden programma van het afgelopen televisieseizoen.” En dat is wel een feestje waard. Ook al omdat de Pin Up Club precies één jaar bestaat.
Heuvelandschap
De Pin Up Club heeft trouwens het afgelopen jaar alle records gebroken. Nog nooit trok een programma doordeweeks zoveel kijkers. En nog nooit was een programma zo omstreden. Rademakers ontdekte dat de achterban van de NRC en de VPRO in nog grotere getale naar het programma keek dan de achterban van Veronica. En in die kringen ontmoette Rademakers juist de meeste weerstand. “Ik vind het zo vreselijk leuk om die mensen met hun eigen hypocrisie om hun oren te slaan,” glimlacht hij. “Niet dat het wat uit- maakt hoor. Of de kijkers zich nou ergeren of dat ze genieten, ieder heeft zijn eigen manier van plezier maken.” En dat plezier kenmerkt ook het eerste verjaardagsfeest van de Pin Up Club. Een mooie manier om het nieuwe seizoen in te luiden, vindt Rademakers. “Dit feest is eigenlijk een schot voor de boeg.” Iets meer dan drie weken later zal de eerste reguliere Pin Up Club over het scherm denderen, op woensdagavond 19 oktober, net na de wedstrijd West-Duitsland - Nederland. Dat wordt de eerste van een reeks die tot ver in 1989 doorloopt. Dat wordt genieten. Ook voor de Duitsers en de Belgen, want Rademakers heeft gemerkt dat de Pin Up Club in het Rührgebied en in België net zo populair is als in Nederland. Om dat internationale karakter nog wat te onderstrepen heeft Rademakers een heel bijzondere lokatie voor de Pyjama Party gekozen. “We gaan het feest bijna op het Drielandenpunt geven. Niet in Vaals, maar iets verderop in Heerlen. In de Pepper Mill om precies te zijn, één van de grootste discotheken van Nederland. Het Limburgse heuvellandschap zal die nacht voor één keer nog iets heuvelachtiger worden dan het van nature al is,” weet hij.
Schepper
De Pin Up Club scoort trouwens toch al goed in het buitenland. Zo heeft de Duitstalige commerciële zender RTL-Plus onlangs alle Pin Up Clubs gekocht. De bedoeling is dat de onderwerpen uit die programma’s de komende tijd in het Manner Magazine worden uitgezonden. “RTL-Plus wordt een hele belangrijke zender in Duitsland,” zegt Rademakers. “Het is ook de zender die bijvoorbeeld het Duitse Bundesliga voetbal gekocht heeft.” Rademakers verwacht dat er 1500 mensen op het feestje zullen verschijnen. “Helaas heeft onze Schepper niet gewild dat al die mensen beeldschoon zijn. Maar als je de mensen in een iets andere outfit laat verschijnen dan ze normaal zijn te verschijnen, als ze dan niet mooi zijn, zijn ze op z’n minst belachelijk! En dat is toch wel heel leuk meegenomen.”Op de Pyjama Party waarvan de artiestenproduktie in samenwerking met Rob de Boer geschiedt - “Een innig collegiale samenwerking!” - zal Rademakers veel nieuwe attracties de revue laten passeren. Zoals het grote ballet, dat niet voor niets de Pin Up Dancers heet. Het ballet is een nieuw project van Jef Rademakers: “De Pin Up Dancers zullen het komende seizoen ook de theaters en discotheken afgaan.” Bovendien introduceert Rademakers een nieuwe vedette, de opvolger van Diane de Koning. “Er komt een nieuwe dame die voor een belangrijk gedeelte het gezicht en meer nog, het figuur van de Pin Up Club gaat vormen.”
Playboy
Maar dat is nog niet alles. Rademakers brengt binnenkort een blad op de markt, de Pin Up Club. Het wordt geen blad dat zich zal meten met Playboy, Penthouse en Newlook. “De Pin Up Club zal een hele andere formule hebben, alleen al vanwege de relatie met het televisieprogramma. De Pin Up Club wordt eigenlijk een soort boek, groter van formaat en dikker dan de andere bladen. Bovendien verschijnt het blad in tegenstelling tot de andere bladen eens per kwartaal. Eén boek voor elk seizoen; er komt een winterboek, een lenteboek, een zomerboek en een herfstboek. Ik wil niet in de concurrentie met Playboy, Penthouse en Newlook. Ik zou het liefste willen hebben dat ze in ons blad zouden adverteren.” De Pin Up club gaat een goed seizoen tegemoet, dat is zeker. “Er komen ontzettend veel activiteiten rond het fenomeen Pin Up Club,” belooft Jef Rademakers. “We hebben de afgelopen tijd eerst willen kijken hoe het publiek reageerde. De men- sen zijn zo enthousiast, dat ze er zelfs midden in de week tot twaalf uur voor op blijven. Daarom denk ik dat er meer muziek in zit.”
De meeste ophef ontstaat over het eerste programma op een open tv-kanaal waarin elke week borsten, billen en plukken schaamhaar te zien zijn. ’We cheer you up, we cheer you up, we cheer you up in the Pin-Up Club!’ In 1987 begint Veronica met de Pin-Up Club, gemaakt door Jef Rademakers. Er is veel ophef over het bloot. Het zou de rol van vrouwen denigrerend neerzetten. Van Kooten & De Bie vinden dat meisjes worden beledigd door ze zo als lustobjecten te portretteren. Jef Rademakers vindt juist dat er eerder sprake is van een dweperige verering van de vrouw. Een naakte vrouw op hoge hakken, dat wel. De politiek roert zich zelfs als er Kamervragen over het erotische programma gesteld worden. Natuurlijk keek niemand en had het programma tóch hoge kijkcijfers. Wat valt er dan zoal te zien? Amateur-modellen die uit de kleren gaan en suggestieve bewegingen maken op klanken van Enigma-achtige instrumentale house. Soms zien we ook een ingezonden home-videootje met huisvlijt van strippende meisjes of huisvrouwen. Of de secretaresse die nu op het bureau van haar baas wat van haar verborgen talenten wil prijsgeven. En de Vlaamse Wendy van Wanten, die kijkersvragen over erotische dilemma’s ‘behandelt’ terwijl haar jurkje daarbij, hè vervelend, steeds naar beneden zakt.
Alfred Lagarde
In latere seizoenen zien we de privé altijd al met porno in de weer zijn de Alfred Lagarde stoeien met Diane de Koning. De Koning had eerder erotische films gemaakt en was dus ervaringsdeskundige. Dj Lagarde speelt er een morsige dokter met scheefgezakt brilletje. Die dokter, uiteraard bijgestaan door schaars geklede zustertjes, moet ook weer zogenaamde adviezen geven aan de kijkers. Met zichtbaar veel plezier maakt Lagarde er een lekker vies typetje van. Het geeft de knipoog van het programma weer. Zo serieus is het ook weer niet, het is lol met bloot. Maar fatsoensrakkers zien het verval van de normen en waarden door Veronica wel degelijk als een serieus probleem. Niettemin blijft de Pin-Up Club drie seizoenen lang goedbekeken op Nederland 2.
Veronica gaat nog meer erotische series uitzenden. Zelfgemaakt en aangekocht. Maar Jef Rademakers heeft begin jaren negentig helemaal genoeg van zijn eigen programma. Hij verlaat de televisiebusiness die hij platheid en oppervlakkigheid verwijt. Maar dan heeft de Pin-Up Club zelf al de lat verlegd. Het programma laat ook nog een hitsingle achter. Alfred Lagarde produceert de single van de herkenningsmelodie, het trio Barbarella met We cheer you up. De single haalt zelfs de vierde plaats in de Top 40 van Veronica.
Bekijk hier een fragment van: Pin-up Club.
Lees ook de columns van Will Luikinga over dit onderwerp:
Het pyjamafeestje
Als ik zwaar heb getafeld ,wordt ik nog steeds zweterig wakker als ik aan die uitzending denk! Er werd niet gerepeteerd en er was volgen mij geen draaiboek of een schema. Er was eigenlijk niks behalve veel camera’s en een heleboel mensen die verplicht in pyjama rond liepen. Toen ik de trap afkwam van de eerste verdieping van de discotheek waar de gedenkwaardige uitzending live vandaan kwam, hoorde ik alleen maar –broek uit ,broek uit- en dat viel me vrij rauw op het dak…
Je stinkt naar vis
Vandaag had ik een diepte-interview met Barbarella, de drie dames die ooit het openingslied van de Pin-Up Club zongen. Ze hebben een tweede plaatje gemaakt en volgens mijn moeder klinkt dat ook wel aardig. Terwijl ik met een van de dames stond te praten, tikte een ander mij op de schouder en zei: “Mag ik ook even wat zeggen?” Toen ze bleef aandringen draaide ik mij om en duwde de microfoon onder haar kokette neusje. “Ga je gang”, zei ik.
Lyda van Leersum, bekend door haar rolletje in Pisa en enkele plaatjes, gaat haar „kunsten” nu waarschijnlijk bij Veronica tonen. Lyda: „Veronica gaat als eerste in Nederland een erotisch programma maken, waarvoor ik nu ben benaderd. Het gaat ‘Pin-Up Club’ heten. Hoe het er uit gaat zien is nog niet helemaal duidelijk, maar ze hebben me verteld dat je het moet zien als een TV-versie van het blad ‘Playboy’. Het contract heb ik thuis liggen, ik hoef alleen nog maar m’n handtekening te zetten. Er is echter nog een probleempje dat opgelost moet worden. Ik wil niet helemaal naakt. Ze moeten wel van heel goeden huize komen willen ze me zo gek krijgen. topless? Daar maak ik geen probleem van. Waarom ik nooit in Playboy heb geposeerd? Gewoon een kwestie van geld. Playboy bood me 12.000 gulden. Aangezien ik voor een naaktreportage van Panorama veel meer kreeg, ben ik met dat blad in zee gegaan. De hoogste bieder wint,logisch toch?”
Jef Rademakers, Prachtig gefrustreerde katholiek
„Zo’n prachtige gefrustreerde katholiek als ik ben Is natuurlijk bij uitstek geschikt om een programmaserie ats de Pin-Up Club voor te stellen”, grijnst hij. Maar het heeft ook nadelen om katholiek geweest te zijn, vindt Jef Rademakers. „Voor de rest van je leven ben je gezegend met een buitengewoon open oog voor alles wat met erotiek, dames en verboden vruchten te maken heeft.” In gesprek met Jef Rademakers, het brein achter „Showpoint”, de „Bikini Story” en de „Pin-Up Club”.
Een katholieke opvoeding is geen afwijking, weet Rademakers. „Maar zou je het willen missen, zo’n afwijking”, grinnikt hij. Rademakers heeft zijn portie geloof wel gehad. „Ik zat bij de nonnen op de kleuterschool, bij de broeders op de lagere school en daarna ook nog eens op een katholieke middelbare jongensschool. Dat was niet allemaal rozegeur en maneschijn. Er valt een leukere voorbereiding op het grote leven te bedenken. Maar wanneer je later alles wat er gebeurd is weet in te pakken in leuke activiteiten, ach ja.” En dat weet Rademakers. Met „Showpoint” en „De Bikini Story” toonde Rademakers al zijn kunnen, maar dat was slechts het voorspel voor de „Pin-Up Club”. „Het klinkt een beetje deftig, maar met een beetje gevoel voor relativiteit, zou je dat voorstudies voor de Pin-Up Club kunnen noemen.”
Droom
De „Bikini Story” was een heel merkwaardig fenomeen, herinnert hij zich. „Ik ben met dat programma begonnen omdat ik toevallig op het nieuws een rare foto zag van een man met een te zware bril, een soort broer van Sjef van Oekel. De uitvinder van de bikini was overleden, Jef Rademakers met de kampioen van
de „super vixens” (de vrouwen met de grote borsten) Russ Meyer In een komende „Pin-Up Club” unieke beelden van het Braziliaanse carnaval werd er gezegd. Wat raar, dacht ik ’s avonds in bed, er komt iemand op televisie als zijnde de uitvinder van de bikini!” Dat is iets voor een programma, wist hij. „Het is natuurlijk de droom van elke schooljongen om de mooiste meiden op de leukste stranden van de wereld te mogen filmen”, lacht hij. De Bikini Story is heel erg goed bekeken in Nederland, volgens Rademakers. „Ik heb zelden een programma gemaakt waarop ik zoveel reacties kreeg. En wonder boven won- der ontstond er ook in het buitenland be- langstelling voor het programma. De „Bikini Story” is nu in elf landen uitgezonden. In Amerika trouwens niet op de gewone zender, ze vonden het echt te ver gaan. Uiteindelijk heeft Playboy Channel het programma uitgezonden. Ik hoop dat we ook met de „Pin-Up Club” een produkt maken dat niet alleen in Nederland gewaardeerd wordt, maar dat ook in het buitenland zijn markt vindt.”
Grote borsten
En daar heeft het alle schijn van. De „Pin-Up Club” dendert de komende maanden met een vierwekelijkse frequentie over het scherm. Een adembenemend programma, belooft Jef Rademakers. „Met onderwerpen die, op wat voor manier dan ook, iets met seks, schoonheid en erotiek van doen hebben. Mooie dames mogen zich in mijn belangstelling verheugen, absoluut. Ik vind erotiek eën prachtig gegeven. Ik vind het ook een eeuwig onderdeel van de showbusiness.” Voor het eerste programma reisde Rademakers onlangs naar Parijs om de cineast Russ Meyer te interviewen. „Een fantastisch regisseur”, roept Rademakers geestdriftig. „Meteen merkwaardige voorkeur voor dames met heel grote borsten. Hij heeft bovendien een aantal uitgesproken ideeën over het leven, over mannen en vrouwen. Een prachtig gesprek.” Maar daar blijft het natuurlijk niet bij. Rademakers weet wat zijn kijkers willen. „Uiteraard stel je in zo’n programma voor dat je af en toe mee kunt kijken door de lens van een camera van een fotograaf die vooreen beroemd blootblad als Lui, Penthouse of Playboy werkt. Maar het is misschien ook heel aardig om te zien hoe mooie mannen gefotografeerd worden en hoe een erotische fotoreportage van een mooie man gemaakt wordt. Een onderwerp dat met name vrouwen zou moeten aanspreken.”
Rio de Janeiro
Jef Rademakers verheugt zich alvast op het programma dat op 3 februari wordt uitgezonden. „Dat wordt een Pin-Up Club Special, gewijd aan de erotische kanten van het carnaval van Rio de Janeiro”, licht hij toe. Rademakers bezocht Rio voor het eerst toen hij de Bikini Story draaide. Een geweldige stad, merkte hij. „Tijdens het carnaval van dit jaar heb ik een week lang met drie cameraploegen in Rio gedraaid. We hebben natuurlijk de grote parade van de sambascholen gefilmd. Maar ik ben ook bij die beroemde bals geweest waar zich de meest merkwaardige taferelen afspelen, zoals bij het bal van de voetbalclub Flamengo, in de wandeling het „zwart en rood”-bal genaamd. Dat bal staat erom bekend dat het redelijk uit de hand kan lopen.” De Pin-Up Club is slechts één van de vele activiteiten van programmamaker Rademakers. „Ik heb een produktiebedrijf”, benadrukt hij. „Voor Nederland maakt dat bedrijf tussen de veertig en vijftig televisieprogramma’s. Een aantal van die programma’s wordt in het buitenland begeleid. Van al dieprogramma’s hebben er zes met erotiek te maken, zeven met mijn favoriete sport wielrennen en wat andere programma’s met een andere grote hobby van me, de literatuur. Ik heb net vier programma’s gemaakt met Gerard Reve waarin het in feite ging om het wezen van religie. Wat mensen in verwarring brengt is dat je daarnaast ook nog erotiek doet. Het is gewoon één van de vele dingen in het leven die mij interesseren en daarom wil ik ook daar graag programma’s over maken. Voor de NOS maak ik voor het komend seizoen een serie van tien programma’s over de gezondheidszorg in Nederland. Dat zijn serieuze programma’s, zware kost. Het kost heel veel energie en heel veel tijd om dat te produceren. En dan is het een verademing om tussen de bedrijven door met wat lichtere dingen zoals ‘De Pin-Up Club’ bezig te kunnen zijn.” Jef verzekerde zich voor de „ Pin-Up Club” van uitstekende assistentie…
Openhartig
De tijd was bovendien rijp voor De Pin-Up Club, vindt Jef Rademakers. „Er liggen in de kiosk ontzettend veel bladen. En op de televisie heb je ook een heel breed scala van programma’s. Het merkwaardige is dat er voor elk blad wel een vergelijkbaar televisieprogramma bestaat, behalve voor bladen als Playboy, Penthouse, Lui en Man. Dat was ‘not done’, vonden de omroepen lange tijd. We zijn inmiddels ver genoeg om ’s avonds om elf uur een openhartig, leuk en mooi magazine uit te zenden waarin je zonder gêne naar mooie mensen kunt kijken.”
Vorig jaar gaven Adelheid Roosen, de Frisse Jongens en Jack Spijkerman al een voorzet in die richting met „VARA’s Nachtshow”. Een jammerlijke mislukking, vindt Jef Rademakers. „Kijk, het was toch een beetje het hinken op twee gedachten: de VARA wil graag erotiek op het scherm brengen, maar het mag niet recht toe recht aan. De VARA mag alleen maar een schaars geklede jongedame laten zien wanneer Jack Spijkerman daar een paar kritisch progressieve grappen bij maakt. Die combinatie is buitengewoon slecht geslaagd. Als er ook één programma op de Nederlandse televisie is dat buitengewoon weinig op De Pin-Up Club zal lijken, dan is het wel ‘VARA’s Nachtshow’. Dat zijn twee fenomenen van ongelijkwaardige grootheid. Zoiets als de verhouding tussen Frank Sinatra en Ronnie Tober!”
Opwindende Pin Ups
„Het maken van de ‘Pin-up Club’ is buitengewoon opwindend voor deze stoute, gefrustreerde katholieke jongen uit Roosendaal,” heeft televisiemaker Jef Rademakers eens gezegd. En zo is het ook, want er zijn heel wat Nederlandse mannen jaloers op ‘Sjefke’ die toch maar steeds aanwezig ‘moet’ zijn bij de opnamen van dit erotische programma. Zo zien we vanavond dat overal in Nederland de vakantiepret heerlijke vormen aanneemt. De „Pin-up Club” nam een kijkje bij de Loosdrechtse Plassen waar heel wat spannende dingen gebeuren. In de Joegoslavië Special zien we vier schitterende blondines die per zeilboot de Dalmatische kust aandoen.
Controversieel
Veel mensen denken dat de programma’s van de VPRO en de EO de meest controversiële programma’s zijn. Dat blijkt niet het geval te zijn: van de programma’s die in 1988 en begin ‘89 werden uitgezonden, waren de programma’s van de VARA en Veronica het meest controversieel. Dat blijkt uit een lijstje van de afdeling kijk- en luisteronderzoek van de NOS. Zij meten de ’standaard deviatie’ van een programma aan de hand van hoe uiteenlopend een programma gewaardeerd wordt. Hoe hoger de standaarddeviatie, hoe controversieler het programma. Het meest controversieel was de VARA-speelfilm “Lieve Jongens” met een standaard-deviatie van 2,2. Daarna volgden twee Veronica-programma’s: de “Pyama Party” en de “Pin Up Club”, elk met een 2,1. “Ravotta Bizarra” van de VARA scoorde tenslotte een 2,0. De “Pin-Up Club” was een van de meest controversiële programma’s.
Het Pyjama feest met Will Luikinga
Zelf bezit Jef Rademakers geen pyjama, maar dat mag de pret niet drukken. Er zullen nog wel meer van zijn 1SOO gasten met hetzelfde euvel te kampen hebben, verwacht hij. En een feestelijk nachtgewaad heb je toch echt wet nodig om mee te feesten op de Pyjama Party die ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de Pin Up Club in de nacht van zaterdag op zondag vanaf het scherm zal spetteren. “Nog nooit heeft een live programma van drie uur zo kort geduurd,” voorspelt Rademakers. Vooral niet als het programma eigenlijk maar twee uur duurt. De Pyjama Party speelt zich namelijk af in de nacht van de 24 en 25 september, de nacht dat de zomertijd overgaat in de wintertijd. En net in die nacht verzorgt Veronica van twaalf tot twee uur een live programma. Of eigenlijk tot drie uur, want om twee uur maakt de klok een klein sprongetje. “Er is nog nooit een programma zo snel voorbij gegaan,” lacht Rademakers.
Pin Up Dancers
Maar zelfs zonder dat sprongetje in de tijd zal het programma in een vloek en een zucht voorbij zijn. De Pyjama Party wordt echt een krankzinnig feest, met striptease, erotische acts, Pin Üp Dancers, disco acts, zangers en zangeressen. “Er komt geen zanger in die niet een pyjama aan heeft en er komt geen zangeres in normale kleren.” En dat wordt smullen. Wie is er niet benieuwd naar de outfit van Will Luikinga, de presentator van de Pyjama Party? Of naar het feestelijke nachtgewaad van Sabrina, de koningin van de nacht? De Pyjama Party zal in alle opzichten een opzienbarend feest worden. Rademakers: “Het is voor het eerst dat er een live televisieprogramma van twee uur wordt uitge- zonden waar erotiek de invalshoek is. Ik verwacht dat er ook wel een cameraploeg uit Duitsland en één van ITN zal zijn. Het zou me bovendien niet verbazen als er ook een ploeg van de commerciële stations in de Verenigde Staten op het feest zal verschijnen. De Pin Up Club is niet alleen het meest besproken programma, maar ook het felst omstreden programma van het afgelopen televisieseizoen.” En dat is wel een feestje waard. Ook al omdat de Pin Up Club precies één jaar bestaat.
Heuvelandschap
De Pin Up Club heeft trouwens het afgelopen jaar alle records gebroken. Nog nooit trok een programma doordeweeks zoveel kijkers. En nog nooit was een programma zo omstreden. Rademakers ontdekte dat de achterban van de NRC en de VPRO in nog grotere getale naar het programma keek dan de achterban van Veronica. En in die kringen ontmoette Rademakers juist de meeste weerstand. “Ik vind het zo vreselijk leuk om die mensen met hun eigen hypocrisie om hun oren te slaan,” glimlacht hij. “Niet dat het wat uit- maakt hoor. Of de kijkers zich nou ergeren of dat ze genieten, ieder heeft zijn eigen manier van plezier maken.” En dat plezier kenmerkt ook het eerste verjaardagsfeest van de Pin Up Club. Een mooie manier om het nieuwe seizoen in te luiden, vindt Rademakers. “Dit feest is eigenlijk een schot voor de boeg.” Iets meer dan drie weken later zal de eerste reguliere Pin Up Club over het scherm denderen, op woensdagavond 19 oktober, net na de wedstrijd West-Duitsland - Nederland. Dat wordt de eerste van een reeks die tot ver in 1989 doorloopt. Dat wordt genieten. Ook voor de Duitsers en de Belgen, want Rademakers heeft gemerkt dat de Pin Up Club in het Rührgebied en in België net zo populair is als in Nederland. Om dat internationale karakter nog wat te onderstrepen heeft Rademakers een heel bijzondere lokatie voor de Pyjama Party gekozen. “We gaan het feest bijna op het Drielandenpunt geven. Niet in Vaals, maar iets verderop in Heerlen. In de Pepper Mill om precies te zijn, één van de grootste discotheken van Nederland. Het Limburgse heuvellandschap zal die nacht voor één keer nog iets heuvelachtiger worden dan het van nature al is,” weet hij.
Schepper
De Pin Up Club scoort trouwens toch al goed in het buitenland. Zo heeft de Duitstalige commerciële zender RTL-Plus onlangs alle Pin Up Clubs gekocht. De bedoeling is dat de onderwerpen uit die programma’s de komende tijd in het Manner Magazine worden uitgezonden. “RTL-Plus wordt een hele belangrijke zender in Duitsland,” zegt Rademakers. “Het is ook de zender die bijvoorbeeld het Duitse Bundesliga voetbal gekocht heeft.” Rademakers verwacht dat er 1500 mensen op het feestje zullen verschijnen. “Helaas heeft onze Schepper niet gewild dat al die mensen beeldschoon zijn. Maar als je de mensen in een iets andere outfit laat verschijnen dan ze normaal zijn te verschijnen, als ze dan niet mooi zijn, zijn ze op z’n minst belachelijk! En dat is toch wel heel leuk meegenomen.”Op de Pyjama Party waarvan de artiestenproduktie in samenwerking met Rob de Boer geschiedt - “Een innig collegiale samenwerking!” - zal Rademakers veel nieuwe attracties de revue laten passeren. Zoals het grote ballet, dat niet voor niets de Pin Up Dancers heet. Het ballet is een nieuw project van Jef Rademakers: “De Pin Up Dancers zullen het komende seizoen ook de theaters en discotheken afgaan.” Bovendien introduceert Rademakers een nieuwe vedette, de opvolger van Diane de Koning. “Er komt een nieuwe dame die voor een belangrijk gedeelte het gezicht en meer nog, het figuur van de Pin Up Club gaat vormen.”
Playboy
Maar dat is nog niet alles. Rademakers brengt binnenkort een blad op de markt, de Pin Up Club. Het wordt geen blad dat zich zal meten met Playboy, Penthouse en Newlook. “De Pin Up Club zal een hele andere formule hebben, alleen al vanwege de relatie met het televisieprogramma. De Pin Up Club wordt eigenlijk een soort boek, groter van formaat en dikker dan de andere bladen. Bovendien verschijnt het blad in tegenstelling tot de andere bladen eens per kwartaal. Eén boek voor elk seizoen; er komt een winterboek, een lenteboek, een zomerboek en een herfstboek. Ik wil niet in de concurrentie met Playboy, Penthouse en Newlook. Ik zou het liefste willen hebben dat ze in ons blad zouden adverteren.” De Pin Up club gaat een goed seizoen tegemoet, dat is zeker. “Er komen ontzettend veel activiteiten rond het fenomeen Pin Up Club,” belooft Jef Rademakers. “We hebben de afgelopen tijd eerst willen kijken hoe het publiek reageerde. De men- sen zijn zo enthousiast, dat ze er zelfs midden in de week tot twaalf uur voor op blijven. Daarom denk ik dat er meer muziek in zit.”
De meeste ophef ontstaat over het eerste programma op een open tv-kanaal waarin elke week borsten, billen en plukken schaamhaar te zien zijn. ’We cheer you up, we cheer you up, we cheer you up in the Pin-Up Club!’ In 1987 begint Veronica met de Pin-Up Club, gemaakt door Jef Rademakers. Er is veel ophef over het bloot. Het zou de rol van vrouwen denigrerend neerzetten. Van Kooten & De Bie vinden dat meisjes worden beledigd door ze zo als lustobjecten te portretteren. Jef Rademakers vindt juist dat er eerder sprake is van een dweperige verering van de vrouw. Een naakte vrouw op hoge hakken, dat wel. De politiek roert zich zelfs als er Kamervragen over het erotische programma gesteld worden. Natuurlijk keek niemand en had het programma tóch hoge kijkcijfers. Wat valt er dan zoal te zien? Amateur-modellen die uit de kleren gaan en suggestieve bewegingen maken op klanken van Enigma-achtige instrumentale house. Soms zien we ook een ingezonden home-videootje met huisvlijt van strippende meisjes of huisvrouwen. Of de secretaresse die nu op het bureau van haar baas wat van haar verborgen talenten wil prijsgeven. En de Vlaamse Wendy van Wanten, die kijkersvragen over erotische dilemma’s ‘behandelt’ terwijl haar jurkje daarbij, hè vervelend, steeds naar beneden zakt.
Alfred Lagarde
In latere seizoenen zien we de privé altijd al met porno in de weer zijn de Alfred Lagarde stoeien met Diane de Koning. De Koning had eerder erotische films gemaakt en was dus ervaringsdeskundige. Dj Lagarde speelt er een morsige dokter met scheefgezakt brilletje. Die dokter, uiteraard bijgestaan door schaars geklede zustertjes, moet ook weer zogenaamde adviezen geven aan de kijkers. Met zichtbaar veel plezier maakt Lagarde er een lekker vies typetje van. Het geeft de knipoog van het programma weer. Zo serieus is het ook weer niet, het is lol met bloot. Maar fatsoensrakkers zien het verval van de normen en waarden door Veronica wel degelijk als een serieus probleem. Niettemin blijft de Pin-Up Club drie seizoenen lang goedbekeken op Nederland 2.
Veronica gaat nog meer erotische series uitzenden. Zelfgemaakt en aangekocht. Maar Jef Rademakers heeft begin jaren negentig helemaal genoeg van zijn eigen programma. Hij verlaat de televisiebusiness die hij platheid en oppervlakkigheid verwijt. Maar dan heeft de Pin-Up Club zelf al de lat verlegd. Het programma laat ook nog een hitsingle achter. Alfred Lagarde produceert de single van de herkenningsmelodie, het trio Barbarella met We cheer you up. De single haalt zelfs de vierde plaats in de Top 40 van Veronica.
Bekijk hier een fragment van: Pin-up Club.
Lees ook de columns van Will Luikinga over dit onderwerp:
Het pyjamafeestje
Als ik zwaar heb getafeld ,wordt ik nog steeds zweterig wakker als ik aan die uitzending denk! Er werd niet gerepeteerd en er was volgen mij geen draaiboek of een schema. Er was eigenlijk niks behalve veel camera’s en een heleboel mensen die verplicht in pyjama rond liepen. Toen ik de trap afkwam van de eerste verdieping van de discotheek waar de gedenkwaardige uitzending live vandaan kwam, hoorde ik alleen maar –broek uit ,broek uit- en dat viel me vrij rauw op het dak…
Je stinkt naar vis
Vandaag had ik een diepte-interview met Barbarella, de drie dames die ooit het openingslied van de Pin-Up Club zongen. Ze hebben een tweede plaatje gemaakt en volgens mijn moeder klinkt dat ook wel aardig. Terwijl ik met een van de dames stond te praten, tikte een ander mij op de schouder en zei: “Mag ik ook even wat zeggen?” Toen ze bleef aandringen draaide ik mij om en duwde de microfoon onder haar kokette neusje. “Ga je gang”, zei ik.
Abonneren op:
Posts (Atom)
